eindigde in een formeelen veldslag, hoewel de verkennings- afdeeling overigens in principe nooit vechten mocht. Het cadettenbloed kruipt nu eenmaal, waar het niet gaan kan. Slechts de toepassing van de nieuwste beginselen der mimicry en camouflage (want het werd gewoonte om posten en pa trouilles te tooien met takkebosschen) verried, dat de afstand van het Westfront tot de kerktoren van Bazel, het Raakpunt, het Zwaantje, en hoe verder al die strategische punten op ons operatie terrein ook al weer heeten mochten, niet zoo heel groot was. Ook op ander gebied bemerkten we, dat er nog een wereld oorlog wasde menage ging schrikbarend achteruit. Niet alleen werden de cadetten op rantsoen gesteld, maar ook verdwenen al die gerechten, zooals gehakt- en broodschotel, die de cadettentafel tot in de verste uithoeken van Nederland en Koloniën vermaard hadden gemaakt, om plaats te maken voor nieuwe uit vindingen, waarvan we slechts eenheidsworst en vischschotel behoeven te noemen, om te begrijpen, dat vele hongerige magen het factotum Stiphout te hulp riepen om betere kost te doen aanrukken. Stiphout vaarde er wel bij en hij liet in zijn gekleede jas er nog een paar extra binnenzakken bij maken. De griep was ook een oorlogsverschijnsel, dat niet buiten de poorten van de K. M. A. gehouden kon worden. Een enkele maal leek het cadettenhospitaal zelfs niet groot genoeg om alle zieken te kunnen bergen en we verloren eenige kameraden, die aan deze ziekte ten offer vielen. Evenwel grepen er binnen Kilakadmons muren andere gebeur tenissen plaats, die ook, hoewel meer indirect, onmiskenbaar verband hielden met den Europeeschen oorlogs-en na-oorlogstoe stand. De stemming van het Nederlandsche Volk in de laatste jaren van den oorlog, en de mobilisatie, was ontevreden. Deze onte vredenheid uitte zich in 't openbaar door talrijke stakingen, door een felle anti-militaire propaganda, door scherpe kritiek op de maatschappelijke toestanden, waarbij vooral de gemobiliseerde Nederlandsche weermacht een dankbaar object washet leger had de symphatie van het Nederlandsche volk verloren. Het kon moeilijk anders, of deze opstandige geest sloop ook de Akademiepoort binnen en besmette een tikje het cadetten- bloed. Zoo kwam het, dat er eens een merkwaardige Korpsvergadering plaats had, waarin het bijzonder rumoerig toeging. Velen namen het woord om toe te lichten dat een cadet toch eigenlijk wel een hondenleven had. Bij deze vergadering trad de senaat demonstratief af, welk ge baar een protest moest beteekenen tegen ja, tegen alles en nog wat, wat er zoo binnen de muren van de K.M.A. gebeurde, het fijne van de zaak hebben we eigenlijk nooit geweten. 853

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1928 | | pagina 40