Direct na het Kerstverlof werd een begin gemaakt met de voor
bereidingen voor het assaut, dat werkelijk heel wat beloofde te
worden. Doch de in November gedane beloften werden ingetrokken,
zoodat het geheele corps eenstemmig weigerde een assaut te
houden.
Op last van hoogerhand werden wel eenige sportdemonstraties
gehouden op den 30sten April.
Velocitas, als van ouds de cadetten-voetbalvereeniging, welke
na een hopeloos pechjaar gedegradeerd was tot 2de klasser, zouden
we met alle macht er weer bovenop helpen, kregen hierbij zelfs
hulp van oudleden. Hoe hard er ook gezwoegd werd, de resultaten
bleven beneden peil en werd er besloten de elftallen uit de com
petitie terug te trekken en de voetbalsport te blijven beoefenen
door het spelen van vriendschappelijke wedstrijden.
De roeivereeniging zorgde ervoor dat de naam der Cadetten ook
in andere deelen des lands hoog gehouden werd. Twee vieren
kwamen uit op de wedstrijden van Koninklijke zeil en roeiveree
niging in Amsterdam.
Het cursusjaar '24-25 bracht ons nieuwe verrassing. Het jongste
jaar werd n. 1. gedetacheerd op de scholen voor verlofsofficieren
in Breda en Ede. In hun plaats kwamen de leerlingen van den
centralen Cursus en de S. V. O. der militaire administratie. Het
werd een hopelooze uniformverwarring.
Dat deze detacheering van het jongste jaar fnuikend zou werken
was te voorzien. Niet alleen liep het ledental van de verschillende
clubs sterk terug, maar ook kwamen er geen nieuwe krachten bij.
De meeste konden zich slechts met veel moeite staande houden.
Het sterkst ondervond de roeivereeniging deze nadeelen; de
bootenhuizen bleven meestentijds gesloten. De pogingen door het
bestuur in het werk gesteld om de weinige leden tot fanatisme
aan te sporen bleven vruchteloos.
Overigens leverde het vereenigingsjaar niet veel vermeldens
waardigs op.
Met nieuwen moed werd het nieuwe jaar ingezet; de onderlinge
naijver was in den loop der jaren wel verminderd, men was aan
dezen toestand gewend geraakt wist niet beter of het hoorde zoo.
Toch bleef de eenheid ver te zoeken.
Tot het Kerstverlof gebeurde niet veel bijzonders. Tijdens dat
verlof evenwel werden we opgeschrikt door de overstrooming, die
in Limburg een watersnood veroorzaakte. Het was een nationale
ramp en aan de oproep daadwerkelijke steun te verleenen werd
onmiddellijk gehoor gegeven. Met plezier offerden we een dag
verlof op. Het waren angstige dagen; gelukkig was het gevaar
spoedig bezworen. Alleen de artilleristen maakten de emotie mee,
864
