In den slag aan de Chemin des Dames 27 Mei 1918, werd
het Fransche Iront vooral door gas in al zijn geledingen dermate
geneutraliseerd, dat de Duitsche infanterie, na dit uiterst sterke,
op een hoogterug gelegen verdedigingsstelsel, volkomen te heb
ben doorbroken, zelfs de Marne kon bereiken.
Men ziet derhalve, dat een berg van moeilijkheden overwonnen
moet worden, alvorens inderdaad met een nieuw strijdgas de
technische verrassing kan worden verkregen.
Vooral waar bij ontwapenaars dikwijls het streven voorzit te
schermen met een „Übergas", dat honderdmaal zoo giftig zou
zijn als de bestaande strijdgassen, is het goed hierop de aandacht
te vestigen.
Dat een dergelijk strijdgas onbestaanbaar zou zijn, kan men
van wetenschappelijk standpunt bezien, uiteraard niet met abso
lute zekerheid beweren, doch ons stellende op den bodem
der werkelijkheid, kan men wel zeggen, dat het vinden van een
dergelijk strijdgas in hooge mate onwaarschijnlijk is.
Eerder zal gerekend moeten worden met krachtiger vertegen
woordigers van reeds bestaande groepen van strijdgassen.
Ter toelichting hiervan zij verwezen naar een paar in den laatsten
oorlog nog niet gebruikte traanverwekkende strijdgassen, het
broombenzylcyanide en het chlooracetophenon, waarvan vooral
het laatste in een toekomstigen oorlog zeker toegepast zal wor
den. Beide stoffen verwekken reeds tranen bij een concentratie
van 0,0003 mgr. per L. Doch de tegenwoordige gasmaskers geven
volkomen beschutting tegen deze uiterst sterke traangassen.
Het chlooracetophenon vormt op dit oogenblik een uitstekend
hulpmiddel der politie bij het dempen van oproerige bewegingen.
Bloed wordt hierbij niet vergoten. Deze, onder normale om
standigheden witte, kristallijnen, stof wordt öf opgelost in een
mengsel van benzine en tetrachloorkoolstof en dan door middel
van een sproeier verstoven öf vermengd met een rookzwak bus
kruit of andere licht ontbrandbare stof en zoo verbrand.
De Amerikaansche politie maakt van verschillende apparaten
gebruik, al naar de grootte der samenscholing.
Daar zijn in de eerste plaats de gaspatronen verschietende
gasstokken, voldoende voor minstens 10 man, vervolgens de
gashandgranaten of de met behulp van lichtpistolen verschoten
gasbommen voor grootere volksmenigten en ten slotte de zg.
gasgeweren, die uit twee stalen cylinders bestaan, in vorm en
grootte overeenkomend met de „Pyrine snelblusschers". De eene
cylinder bevat de gasoplossing, de andere samengeperste lucht,
met behulp waarvan zelfs een zeer ver verwijderde volksmenigte
door een gaswolk uiteengedreven kan worden. Het gasgeweer
wordt door een man op den rug gedragen.
Als krachtiger vertegenwoordiger van de groep der blaartrek
kende strijdgassen dan de tot nog toe bestaande is een tijd lang
901
