IN MEMORIAM.
T. J. J. VRIEZENGA,
Eerste Luitenant der Infanterie.
1899 - 1928.
Enkele weken geleden gewerd ons de ontroerende
tijding van het overlijden te Sidikalang van den Eersten
Luitenant der Infanterie T. J. J. Vriezenga, ten gevolge
van een noodlottig ongeval, hem gedurende zijne werk
zaamheden overkomen.
Op een schoonen, zonnigen ochtend, nog een eind-
weegs uitgeleide gedaan door je echtgenoote, vertrok je,
opgeruimd en vol goeden moed als steeds, op patrouille,
weinig beseffende dat dit je laatste tocht zou wezen.
Je waart nog zoo vol illusies, vol toekomstplannen en
je hadt het recht als weinigen deze te bezitten, geacht
als je werdt door allen die je kenden, geëerd door je
ondergeschikten en door de bevolking, daarbij in je
arbeid steun vindende in een uitermate gelukkig huwe
lijksleven.
Officier, leider van je ondergeschikten, wilde je per
soonlijk een brug, welke je niet ten volle betrouwbaar
toescheen, als eerste overschrijden, halverwege je man
schappen nog waarschuwende van de leuning niet an
ders dan moreelen steun te vragen. Op slechts één
enkele schrede van den overkant begaf zich het wrakke
geheel, waar beneden een peillooze afgrond gaapte.
Te midden van je werkzaamheden, uit het volle leven
ben je plotseling opgeroepen en werden je reeds op
jeugdigen leeftijd voor immer de gereedschappen voor
verderen arbeid uit handen genomen. Je bent gevallen
als slachtoffer van hooge plichtsopvattingen. Moge dit,
met de herinnering wat jullie steeds voor elkander zijn
geweest, je echtgenoote tot steun zijn bij het dragen
van haar onnoemelijk leed.
„Beste kerel, rust zacht daar, waar je de beste en
gelukkigste jaren van je leven hebt besteed".
H.
