1022
uitgesloten zijn en alle conflicten tusschen staten zouden door een scheids
rechterlijke beslissing uit den weg moeten worden geruimd. Voorts stelde
Frankrijk den eisch dat het verdrag eerst dan van kracht zou mogen
worden, wanneer alle staten, waarvoor het in eerste instantie opengesteld
zou zijn, de overeenkomst geteekend hadden.
Engeland sloot zich bij de Fransche zienswijze aan, toen Amerka naar
aanleiding van het verdrag ook met dit rijk in onderhandelingen was ge
treden. Amerika had reeds het recht van zelfverdediging erkend. Maar
Engeland gaf aan dit begrip van zelfverdediging eenige uitbreiding en
betrok hieronder tevens de verdediging „van zekere gebieden van wel
vaart en integriteit in de wereld die een speciaal en vitaal belang vormen
„van onze vrede en veiligheid. De Engelsche regeering heeft in het ver
deden alle moeite gedaan om duidelijk te maken, dat een inmegnging in
„deze gebieden niet geduld kan worden. Hun verdediging tegen een
„aanval is voor het Britsche Rijk een maatregel van zelfverdediging. Het
„moet duidelijk begrepen worden, dat de Regeering in Engeland het ver-
„drag aanvaardt met de uitdrukkelijke zekerheid dat haar vrijheid van
„handelen in dit opzicht niet beperkt wordt. De Regeering der Vereenigde
„Staten heeft overeenkomstige belangen, waarvan het negeeren door
„vreemde mogendheden volgens haar eigen verklaring als een onvriendelijke
„daad beschouwd zou worden. De Engelsche Regeering meent daarom, dat
„zij bij de uiteenzetting van haar opvatting, de opvatting en de houding
„van de Vereenigde Staten uitdrukt".
De redactie van het ontwerpverdrag werd ten slotte door alle betrokken
mogendheden aanvaard. Onder de eerst aangezochte onderteekenaars
werden nog de staten opgenomen, die de Locarno-verdragen hadden onder
teekend. De Britsche Dominions en Britsch-Indië, waaraan de laatste nota
van Kellogg rechtstreeks was gericht zouden ieder afzonderlijk het verdrag
onderteekenen.
Het verdrag zelf bestaat uit twee artikelen. In het eerste artikel ver
klaren de onderteekenaars dat zij het oorlogsmiddel als beslechting van
nationale geschillen veroordeelen en den oorlog als middel van nationale
politiek niet meer zullen aanwenden. In het 2e artikel verklaren zij alle
geschillen zonder uitzondering door vreedzame middelen te zullen
beslechten. In de préambule is voorts vastgesteld, dat een staat die in
strijd met het verdrag handelt en tot den oorlog zijn toevlucht neemt,
de voordeelen van het tractaat verliest. Hij stelt zich dus in dat geval
bloot aan een aanval zooals is voorzien in de tractaten van Locarno en
het Volkenbondsverdrag, terwijl in het algemeen aan iedere staat in dat
geval het recht wordt toegekend zich tegen den aanvaller te verdedigen.
Intusschen behoort de préambule niet tot het verdrag zelf. Evenmin
heeft de nota van Kellogg iets met de beide artikelen van het verdrag te
maken. Juridisch zijn de onderteekenaars van het verdrag alleen door
de beide artikelen waaruit het bestaat gebonden. Voldoende diplo
matieke manoeuvreerruimte is dus aan alle on
derteekenaars van het verdrag voorbehouden!
Ziedaar de wordingsgeschiedenis van het Kelloggverdrag, dat in de
oogen van velen een mijlpaal is op den weg naar den wereldvrede. Laat
ons thans de beweegredenen van practische politiek nader in beschouwing
nemen die hebben bijgedragen tot de totstandkoming van het verdrag
van Kellogg.
Het voorstel tot het sluiten van een vriendschapsverdrag is van Frankrijk
uitgegaan. Redenen van binnenlandsche politiek dreven er echter de
Amerikaansche Regeering toe op dit voorstel in te gaan. Wat toch was
het geval. De imperialistische politiek van Amerika in Nicaragua was in
verschillende dagbladen aan scherpe critiek onderworpen. „Outlawry of
war" maakte het voornaamste punt uit van het programma van een groep
Amerikaansche politici onder leiding van senator Borah, die in de buiten-
