167
Het gebruik van Mitrailleurs.
De capitaine G. Loustaunau-l.acau komt in een artikel over het gebruik
van mitrailleurs bij den aanval tot de conclusie, dat bij de verdediging
het vuren door openingen van de infanterie bijna geen moeilijkheden op
levert, maar dat bij den aanval het probleem van de veiligheid zich voordoet
en daarmede de noodzakelijkheid de mitrailleurs meer naar voren te plaatsen
met een bewakingsopdracht. Schr. acht het mogelijk openingen bij den aanval
te behouden, wanneer tusschen de compagnieën en de bataljons tusschen-
ruimten van minstens 100 m. worden uitgespaard Op de kleinste afstanden,
waarop de vijand uit zijn weerstandskernen moet worden uitgemanoeuvreerd,
zijn echter die openingen niet meer mogelijk en zullen de mitrailleurs meer
naar voren moeten worden verplaatst en onder het commando van de com
pagniescommandanten moeten worden gesteld. Op die momenten zal decen
tralisatie dus noodzakelijk zijn. Het juiste oogenblik te bepalen, het te voorzien
en het onder de meest gunstige voorwaarden uit te voeren „c'est l'art du
commandement". Ook voor de artillerie acht schr. dit noodzakelijk. Als mid
delen om het doel te bereiken noemt schr. een lange, intellectueele opvoeding
om het wapenegoisme te verminderen en veelvuldige gedachtenuitwisseling.
(R. d' Inf. Oct '28).
De verdediging.
In het artikel „L'infanterie dans la defensive sur ae grands fronts (R. d'Inf.
Oct.'28) gaat schrijver uit van de noodzakelijkheid, dat infanterie-eenheden
zich zullen moeten kunnen verdedigen op uitgestrekte fronten met zwakken
artilleriesteun. Bij de in Frankrijk geldende methoden zou dit continuïteit
van vuur en van bezetting van het geheele defensieve front medebrengen.
Volgens schr. wordt hierbij niet ten volle het vermogen van de automatische
wapens der Infanterie ten nutte gemaakt. Schr. verlangt alleen continuïteit van
vuur doch niet'van bezetting en geeft de voorwaarden aan welke noodzakelijk
zijn om hieraan te kunnen voldoen. O. a. worden vermeld, verhooging van
het moreele verantwoordelijkheidsgevoel bij de lagere commandanten, optische
richtmiddelen voor vuur op groote afstanden, grootere stabiliteit van de
affuit van den mitrailleur, verhoogde munitieaanvulling door middel van auto-
tractie en meer verbindingsmiddelen. Bovendien gaan de wenschen van den
schr. uit naar meer automatische wapens bij de infanterie, en treinen met
autotractie als compensatie voor het gebrek aan manschappen.
Mechaniseering.
„L'évolution du char de combat aux Etats-Unis" (R. d'Inf. Oct. '28)
geeft een schets van de ontwikkeling van den Amerikaanschen strijdwagen
na den grooten oorlog. Uitgaande van den begeleidingsvechtwagen welke
Amerika op het oogenblik van den wapenstilstand bezat, heeft het getracht deze
te verbeteren en afgezien van een eenheidsvechtwagen voor alle doeleinden. Nadat
eenige modellen in den loop der jaren waren geconstrueerd kwam men tot
de char Christie van 5 a 6 ton. Daarnaast werd een amphibi vechtwagen van
het Christiemodel gebouwd, waarmede bij de marine proeven werden gedaan
met het oog op haar gebruik bij landingen. De Amerikanen waren genood
zaakt te erkennen, dat met den tegenwoordigen stand der techniek, de oplos
sing van het probleem van de begeleiding van de infanterie slechts is te ver
wachten van licht en weinig kostbaar materieel. Aan het probleem van het
ideale eenheidsvechtwapen zijn dezelfde bezwaren verbonden als aan die van
het eenheidskanon voor de infanterie, d. w. z. veel tegenstrijdige eischen.
Frankrijk loste het probleem op door een lichte en een zware wagen te nemen.
Amerikaansche onderzoekingen leeren, dat er plaats is voor een tusschenwagen,
welke veel kracht paart aan groote strategische mobiliteit.
M. Wochenblatt no. 15 (18 Oct. '28) geeft in het artikel Vom Panzer-
fahrzeugbau" een uiteenzetting van den laatsten stand van het vraagstuk van
de rubberkettingen bij pantserauto's de z. g. Kégresse-ketting. De in den be
ginne hooggestemde verwachting, dat hiermede het vraagstuk van de strategi-
