252
2e. De opleiding van den 1. m. schutter blijft in het raam van de algemeene
opleiding der sectie en wordt dus al dadelijk gelaten aan den sectie
commandant, die iater ook met dezelfde sectie moet werken;
3e. Een methode die het midden houdt tusschen beide eerstgenoemde en
waarbij de 1. m. schutters van de compagnie op bepaalde dagen worden
samengenomen, uitsluitend voor de speciale mitr. opleiding; het overige
deel der opleiding geschiedt geheel in de sectie.
Schr. kiest o. i. terecht, de methode onder 2e genoemd.
„Gedanken iiber die Schieszausbildung der Infanterie" (Mil. Wochenblatt
No. 19. Nov.) wordt zeer ter lezing aanbevolen aan allen die het hunne er
toe hebben bij te dragen de schietvaardigheid van onze infanterie zoo hoog
mogelijk op te voeren.
Novembernummer van „Infantry-Journal" bevat een art. van captain X.
(A course in chemical warfare) waarin genoemd officier zijne ondervin
dingen weergeeft, opgedaan tijdens een cursus aan de „Chemical Warfare
School". Op zeer onderhoudende wijze vertelt hij hoe buitengewoon leerzaam
die cursus was voor alle officieren die er aan deelnamen, niet het minst door
de wijze waarop alles gedemonstreerd werd.
Voorbeelden van tactische oefeningen op de kaart troffen we aan in La
Revue d' Inf. (Dec. nummer) en Mil. Wochenblatt No.'s 18, 19 en 20
(Nov. 1928).
Voorschriften.
Kapitein O. Daniker behandelt in All, Schweiz. Mil. Zeitung (Nov.
nummer) „Die neue Österreichische Schieszvorschrift fiir die Infanterie".
De veelzijdigheid der hedendaagsche lnfanterie-bewapening heeft de vraag
doen ontstaan of het de aangewezen weg was voor ieder afzonderlijk wapen
(geweer, 1. mitr., zw. mitr., mijnenwerper inf. geschut,) ook een afzonderlijk
schietvoorschrift uit te geven, of dat het wellicht beter was naar eenheid te
streven door het samenstellen van één schietvoorschrift voor de infanterie.
In het Oostenrijksche Bondsleger werd de laatste oplossing gekozen, en
niet ten onrechte volgens Schr. Door deze oplossing toch worden algemeen
overeenstemmende begrippen gevormd, wat voor een wederzijds begrijpen
der verschillende wapens bijzonder bevorderlijk is. Schrijver vestigt nog eens
de aandacht op de noodzakelijkheid dat de infanterist en de artillerist volko
men op de hoogte moeten zijn van de vechtwijze van beide wapens en van
de uitwerking die van de verschillende wapens mag worden verwacht. Zonder
dat is een goede, vruchtdragende samenwerking niet mogelijk.
„Een nieuw schietvoorschrift moeten daarin is het bedoelde schietvoor
schrift voorbeeldig geslaagd het overeenkomende van de verschillende inf.
wapens helder samenvatten, en dan daarop steunende, de eigenschappen van
de afzonderlijke wapens en hunne toepassing karakteriseeren".
„Die neue Italienische Felddienstv or schrift" (Mil. Wochenblatt No. 20.
Nov.) Belangstellenden in nieuw verschenen buitenlandsche voorschriften vinden
in genoemd artikel eene bespreking van deel I van het velddienstvoorschrift voor
het Ital. leger, dat in 1928 verscheen en waarin op overzichtelijke wijze is
aangegeven hoe in Italië de beginselen omtrent het gebruik van groote
eenheden in een voorschrift zijn vastgelegd. Het artikel vestigt den indruk
dat op alle gebied in het voorschrift duidelijke taal wordt gesproken, zoowel
wat betreft het gebruik der verschillende wapens, als de benamingen
voor bepaalde tactische handelingen. In het voorschrift is opgenomen het
verbod om andere dan de voorgeschreven benamingen te gebruiken om die
tactische handelingen aan te duiden.
U.
Revue Militaire Fran?aise October, November 1928.
In beide eerstgenoemde afleveringen gaat de generaal van den genees
kundigen dienst Üzac door met zijne studie: „De l'ancien au nouveau régie-
ment du Service de Santé".
Thans worden behandeld:
