Om Souk el Khemis te ontzetten, heeft de generaal Riquelme,
die de zone van Larache commandeert, alle troepen, die hij kan
vrij maken, naar Megaret gedirigeerd. Daar de posten, het grootste
deel van de strijdmacht absorbeeren, is deze mobiele colonne
niet sterker dan 2500 man. Den llden October gaat men uit
Megaret den marsch in en moet men zwaar vechten om Qozal
te bereiken Van den 12den tot den 15den houdt men zich bezig
met het oprichten van drie blokhuizen O. van het pad naar Bab
es Sor om den terreinplooi te beheerschen, waarbinnen dat pad
loopt. Behoudens op den 14den heeft men daarbij weinig last
van den vijand.
Den 15den s avonds is alles gereed voor den laatsten sprong
van Qozal naar Bab es Sor (lett. poort in den muur)vandaar tot
el Khemis zijn de verbindingen eenvoudig. De kolonel Carrazco,
van de vliegschool te Madrid, zal de colonne commandeeren, die
bestaat uit 600 man regulares, 7 cieën Spaansche infanterie met 3
cieën mitrailleurs, een Eur. en een Inh. pel. cav. benevens een
bergbatterij, in totaal iets minder dan 2.000 man. De colonne ver
trekt den 16den, te 9 v. van Gozal, op een afstand gesteund
door een 7.5 c. M. batterij, die voor het kamp van Qozal in
stelling gekomen is, en door de bombardementsvliegtuigen van de
escadrille van Larache.
(44) „Uit de artilleriestelling kan men van verre de ontwikke
ling van het gevecht volgen. De colonne heeft de gewone marsch-
indeeling: de regulares en de cav. in de voorhoede en op de
flanken het gros, gevormd door de Spaansche infanterie, de berg
batterij en de treinen dekkend. Het terrein is buitengewoon
grillig en geëigend voor de vechtwijze der verzetslieden, een laby
rinth van bergruggen met steile hellingen en diepe ravijnen, echte
moordholen, waaruit de Rifaansche tirailleurs eensklaps op kor
ten afstand kunnen opduiken.
Bijna onmiddellijk na het vertrek van Qozal heeft de tegenpartij
de colonne geharceleerd, vooral van rechts, waar het pad minder
door de blokhuizen beschermd wordt. Ondanks de verliezen wordt
de voorwaartsche beweging, zij hst langzaam, niet onderbroken
en omstreeks 1 u. n, staat de kolonel Carrazco voor den laatsten
rug, die den weg tot de voorwerken van Bab es Sor verspert.
Op dezen langen kam heeft de vijand zich ingegraven en wacht
hij de Spanjaarden manmoedig afde plaats der loopgraven is
zeer goed gekozen, ze zijn met groen gemaskeerd en hebben een
uitstekend schootsveld. Toch hebben de partijgangers een ern
stige fout daarmee begaan, want, telkens, als de Marokkanen
trachten de Europeesche vechtmethoden na te volgen, verliezen
zij hun voornaamste voordeel, de bewegelijkheid, die hen onaan
tastbaar maakt. Als men ze in stelling vindt, is het betrekkelijk
520
(44) Naar het verhaal van den luit. kolonel R. Kann, Dans le Maroc es-
pagnol en guerre.
