wel het ontketenen van uitwerkingsvuur op deze (bewakings
opdrachten).
De verbinding van de waarnemingsvliegtuigen met de
bevelvoerenden der artillerie geschiedt via het L. W. S.
(Luchtwaarnemingsstation).
Bij het gevecht wordt bij elk regiment en elke afdeeling
artillerie een L. W. S. opgericht. Bevindt de betreffende
bevelvoerende zich niet in de nabijheid van het L. W. S,
dan wordt hij middels telefoon-leiding daarmede verbonden.
Als verbindingsmiddelen worden gebruikt
van het vliegtuig uit:
a. radio
b. lichtkogels, van verschillende kleuren, afgevuurd uit
licht-pistolen
c. berichtkokers die met de hand afgeworpen worden
een zich in den koker bevindende rookmaker duidt de
plaats van neerkomen aan
d. postduiven, die met de hand uitgeworpen worden,
van het L. W. S. uit:
a. seinlappen, zijnde een U-lap en de daarbij behoorende
nummerlappen, welke laatste dienen voor het uitleggen
van het oproepnummer der vliegtuigen
b. radio
c. berichtkokers, die zoo aan een stellage opgehangen
zijn dat ze door het vliegtuig middels een aan een touw
hangend anker kunnen opgepikt wordenhiertoe wordt
bij elk L. W. S. een daartoe geschikt terrein aangewezen
(berichtkokerterrein).
Het vermogen der artillerie.
En nu, wat kan de artillerie presteeren, wat mag de
infanterie van haar verwachten?
Deze vraag wordt in dit verband ter sprake gebracht
omdat in den wereldoorlog men de artillerie zoo vaak
heeft verweten de infanterie in den steek te hebben gela
ten, terwijl laat dit hier dadelijk gezegd zijn achteraf
bleek, dat deze verwijten in de meeste gevallen geheel
onverdiend waren.
Toch had men in dien stellingoorlog een aan het vol
maakte grenzend overzicht van den toestand aan beide
zijden men beschikte over een geperfectionneerde verbin
dingsdienst, kortom, alle factoren om een innige samen
werking te verzekeren waren aanwezig.
Wanneer men de literatuur nagaat betreffende de gevallen,
waarbij de samenwerking van de infanterie met de artil
lerie faalde, dan springen voornamelijk de volgende
hoofdoorzaken hiervan in het oog
