noodig, indien slechts de behaalde superioriteit de kans geeft
om het eigenlijke doel, d.i. een dusdanige désorganisatie van
den vijandelijken staat door bombardement van gezags- en
bevolkingscentra, dat hij zich aan onzen wil onderwerpt, te
bereiken.
Men ziet dat zoowel voor den strijd om het luchtoverwicht,
als voor het bereiken van het oorlogsdoel twee gespecialiseerde
types vliegtuigen noodig zijn: de jagers en de bomvliegtuigen.
De noodzakelijke beperking die ik mij moet opleggen, dwingt
om af te zien van het geven eener beschouwing over de indee
ling van verkenningsorganen bij de luchtmacht en over den
invloed, die het nachtbombardement zal uitoefenen op de actie
die hierboven onder b. werd vermeld.
De luchtmacht ziet zich hiermede gesteld voor een inter
médiair oorlogsdoelhet behalen van het luchtoverwicht.
Het is merkwaardig waar te nemen dat ten opzichte van de
zelfstandige actie reeds een soortgelijke verschuiving der begrip
pen heeft plaats gevonden als men door de eeuwen heen vindt
bij de leger-strategie het intermédiaire doel wordt in de plaats
gesteld van het eigenlijke oorlogsdoel. De noodzakelijkheid
om allereerst het luchtoverwicht te behalen verdringt de gedachte
aan het uit een algemeen-menschelijk oogpunt zoo afkeurens
waardige bombardement van niet-militaire objecten en de strijd
om dit overwicht wordt daardoor tot het eigenlijke kenmerk van
de zelfstandige actie.
Hierin ligt weer een prachtige aanleiding voor begripsverwar
ring. Want ook de afhankelijke luchtwapens kennen den strijd om
het luchtoverwicht, die geheel het karakter kan dragen van de
hierboven geschetste gevechten welke de luchtmachten in eerste
instantie zullen hebben te voeren. Neemt men dus aan dat deze
strijd die zich werkelijk buiten het bereik van leger en vloot zal
afspelen de typeerende verschijningsvorm van de zelfstandige
actie is, dan ligt het voor de hand om ten behoeve van het be
halen van het luchtoverwicht alleen reeds het scheppen van een
luchtmacht uit de luchtwapens te bepleiten.
Dat deze theorie mijns inziens zeer verkeerd en zelfs gevaarlijk
is te noemen, volgt wel voldoende uit de wijze waarop ik het
ontstaan van de idéé, als zou de strijd om het luchtoverwicht de
zelfstandige actie kenmerken, heb trachten te verklaren. De lucht
strijdkrachten, die geen eigen object bezitten ter bereiking van
het oorlogsdoel, die geen middel vormen om den vijand den eigen
wil rechtstreeks op te dringen, behooren georganiseerd te zijn
als onderdeel van het gedeelte der weermacht, dat wèl een bepaald
doel heeft Men mag den strijd om het luchtoverwicht in dit geval
desnoods een privé-gevecht der luchtstrijdkrachten noemen, een
zelfstandige actie vormt hij niet De leger- of de vlootleiding zal
moeten uitmaken wanneer en op welke wijze het doelmatig wer
ken van hun luchtorganen door dit overwicht moet worden ver-
790
