zijnen der Legers moesten afleveren. Bovendien had elk Leger
korps ook nog contracten met aannemers, die hun waren in de
magazijnen der Legerkorpsen afleverden. Al deze goederen wer
den door de leveranciers per spoor aangevoerd. Het gevolg daar
van was: groote opeenhooping van voorraden op de stations,
versperring van den spoorweg en enorme verliezen door bederf.
Ten slotte waren de Legerintendanten dan ook gedwongen den
aanvoer zelf in handen te nemen. Het duurde eenigen tijd, voor
de orde op den spoorweg hersteld was. De opstoppingen moes
ten eerst worden weggewerkt. Bovendien hadden door omkooperij
nog steeds clandestiene verzendingen door de aannemers der
Legerkorpsen plaats. Een bezwaar was ook, dat er voor beide
Legers slechts één spoorweg beschikbaar was. Wel was er een
instituut, dat met de centrale leiding van het spoorwegvervoer
belast was, n. 1. de z.g. „Exekutivkommission", maar er was een
chronisch gebrek aan samenwerking tusschen dit lichaam en de
Intendance. Het gevolg hiervan was o. a., dat de treinen metver-
plegingsbehoeften soms naar stations werden gezonden, die niet
als eindstation waren aangewezen. Daar de karrentreinen dan reeds
aan het eindstation stonden te wachten, werd daardoor natuurlijk
groote verwarring gesticht.
Maar niettegenstaande dit alles gelukte het, het eindstation
Nogent van voldoende voorraden te voorzien. Het vervoer van
Nogent naar den troep leverde echter nog grooter bezwaren op
en had ten slotte tengevolge, dat de rantsoenen verminderd moesten
worden.
In het begin van October waren bij het 3de Leger n. 1. 1200
wagens te kort. De voertuigen van den etappedienst bevonden
zich toen grootendeels nog ten O. van NancyToen langzamer
hand een deel dezer voertuigen was aangetrokken, was er nog
niet veel verbetering te bespeuren, daar verreweg het grootste
gedeelte voor munitievervoer noodig was.
Het Legercommando gelastte daarom een grondige exploitatie
der plaatselijke hulpbronnen, terwijl de troepentreinen der Korp
sen tot één geheel werden samengevoegd.
De exploitatie der plaatselijke hulpbronnen had bij sommige
eenheden zoo'n succes, dat de levering door aannemers beperkt
kon worden. Contracten met aannemers mochten sindsdien alleen
maar gesloten worden onder de uitdrukkelijke bepaling, dat niet
van den spoorweg gebruik gemaakt mocht worden. Deze maatre
gel ontlastte den spoorweg, maar had tot nadeel, dat in het
etappegebied een groot gebrek aan paticuliere voertuigen ontstond.
De door het opperbevel gelaste requisitie van voertuigen had
dan ook niet veel resultaat. De nog beschikbare Fransche voer
lieden trachtten zich zooveel mogelijk daaraan te onttrekken, terwijl
de op deze wijze geformeerde treinen streng bewaakt moesten
worden, daar geen gelegenheid tot ontvluchten ongebruikt voor
bijging.
887
