Neen lezer, iedere steun die gevraagd wordt voor den aanval op
een terreinvoorwerp of ander vijandelijk frontgedeelte vormt met
dien aanval een gevechtsphase op zich zelf, een afgerond geheel.
Men is er niet af met 5 minuten tempo 6 of iets dergelijks. Zoo
lang die bepaalde behandeling duurt is de steunende artillerie
aan éénzelfde vuuropdracht gebonden en doet niets anders. Eerst
als het gestelde doel is bereikt, komt ze weer beschikbaar, maar
ook niet eerder. Zoo opgevat gaat de methode aangegeven daar kapt.
Cox en door mij en niet te vergeten door generaal Feeser geheel op.
Maar hoe nu bij het veelal heen en weer gaand karakter van
het gevecht dat men in den bewegingsoorlog herhaaldelijk aan
treft Dan is van een stelselmatige samenwerking veelal geen
sprake. Dan vooral zal men er zich terdege rekenschap van
moeten geven, dat men geen vuur aanvraagt als de eigen troepen
te dicht op den vijand zitten, maar, ook volgens Etienne, voor
dat geval is het verbindingsvraagstuk niet opgelost en dus ook
een behoorlijke artillerie steun niet gewaarborgd. Wij lossen het
wel op met een uitgebreid telefoonnet, maar dat is de werke
lijkheid niet, zooals kapitein Koppen dat ook terecht in zijn
laatste artikel (in No. 8) aantoont en gelijk door mij is beweerd.
Maar dit geval ligt buiten het bestek van het onderwerp, dat ik
geëntameerd hebik heb het steeds gehad over een „aanval op
een verdedigende stelling''. Mocht bij uitzondering reeds bij het
contact nemen of bij een heen en weer gaand gevecht de ver
binding zoo goed in stand zijn te houden, dat wel binnen rede
lijken tijd aan een vuuraanvraag, benevens deszelfs verleggen en
ophouden kan worden voldaan, dan is ook een vuursteun als
boven aangegeven mogelijk.
Thans vlei ik mij met de hoop, dat het misverstand dat nog
mocht bestaan in deze kwestie uit den weg is geruimd.
Debat gesloten, Red.
934
