over de kammen naar het dorp Haddada, dat de rivier domineert;
rechts beklimt het bataljon van het 6de Alger. tir., gesteund door
een bat. Senegaleezen, de hellingen, die naar het dorp Msaia
leiden en komen daar aan zonder een schot gelost te hebben.
Het gros van de colonne blijft op den weg marcheeren, waaraan
het gebonden is door de bespannen artillerie, die er niet afkan.
Weldra meldt de voorhoede, die in de kom van de Ouergha
afgedaald is, dat de hoogten op den rechteroever, vooral twee
steile rotsen, die zich over het water heenbuigen, alsmede de
dorpen Ain Beida en Koudia, zwaar bezet zijn. Dadelijk doet
men een beroep op de artillerie, maar deze heeft de grootste
moeite om in stelling te komen. Eerstens stuit men op twee
coupures dwars over den weg, die men moet aanvullen, dan ziet
men zich, bij gebrek aan terrein, voor voertuigen toegankelijk,
gedwongen met de hand, ten koste van bovenmenschelijke inspan
ning, de stukken op de smalle plaats te brengen, vanwaar zij
kunnen schieten. Eerst als 2 stukken van 75 het vuur geopend
en de vlakte vrij gemaakt hebben, kan men de overige vuurmon
den aanvoeren en een uitwerkingsvuur op de door den vijand
bezette punten openen. De zeer laag vliegende avions melden de
doelen. Weldra hooren wij als een echo de kanonnen van Ain
Aicha, die in werking komen en de stellingen van achteren
beschieten, die wij in front bevuren. Dat is te veel voor den
vijand. Eensklaps ziet men uit de rotsen en dorpen een menigte
krijgers te voorschijn komen en zoo hard zij kunnen wegloopen
in W. richting onder een hagelbui van projectielen. Ongelukkig
schittert achter den kam, die Ain Aicha maskeert, de ster van
een witten vuurpijl, wat wil zeggen „Nous sommes la". Van
waar wij ons bevinden, is het moeilijk den afstand te schatten
tot de plaats, waar de vuurpijl is opgelaten. Is het de post Ain
Aicha zelf of is het een uitvalsdetachement, dat den kam nadert,
dien wij beschieten en dat de kans loopt door ons getroffen te
worden? Zoo lang zulks twijfelachtig is, wordt het vuur gestaakt,
waarvan de vijand gebruik maakt om in massa de beenen te
nemen. Als men eindelijk uitgemaakt heeft, dat niemand van de
onzen gevaar loopt en het vuur weer geopend is, zijn de pracht-
doelen, die men nog geen moment tevoren voorbij zag trekken,
verdwenen. Intusschen hebben onze beide flankdekkingen de
hellingen langs den weg zonder veel moeite schoongeveegd en
in den middag, na 12 uren marcheeren, kampeert de mobiele
groep voor Ain Aicha, op den linkeroever van de Ouergha. Deze
dag heeft ons 3 dooden en 6 gewonden gekost, w. o. 2 officie
ren-vliegeniers.
Het zou wenschelijk geweest zijn om den volgenden dag (19
Juli) de operatie tot ontzet van Ain Matouf te hebben doen aan
vangen ten einde den geslagen tegenstander geen gelegenheid te
geven om op adem te komen, maar onze troepen zijn daags te
voren laat in bivak gegaan na een buitengewoon zwaren marsch
971
