althans niet blootstellen aan het ingrijpen der Zuidelijke Russische
groep.
En dus concludeert Schlieffen en nu vergelijke men met 1914.
„Es musz auf gut Glück angegriffen werden. In welcher Lage
und Stellung sich dann die Russische Armee befinden wird, ist
nicht vorauszusehen Gewisz ist nur, dasz, wenn sie ihre linke
Flanke durch Anlehnung an die Masurischen Seen deckt, sie ihre
rechte Flanke urn so mehr preisgeben musz. Je vorsichtiger sie
sich auf ihrem linken Fltigel verhalt, desto mehr setzt sie sich
auf der entgegengesetzten Seite einem Angriff der in den Gegend
von Königsberg zu vermutenden feindlichen Streitkrafte aus, und
wenn sie sich gegen diese sichern will, wird die Gefahr von
Süden her urn so dringender. Bei der Versammlung der deutschen
Armee wird daher eine Umfassung des rechten wie des linken
Fliigels ins Auge zu fassen sein" (zie schetskaart 1).
Bovendien wil Schlieffen, indien het Njemen-Ieger geslagen is>
zich niet dadelijk richten tegen het Narew-leger, doch de ver
volging zoover mogelijk voortzetten, daarbij steeds den eigen
rechtervleugel vóórbrengend, totdat de Russen tegen den eenigen
Memel-overgang bij Tilsit gedrongen en vernietigd worden. Dan
eerst richt hij zich tegen den anderen tegenstander; z i. zijn
thans de kansen voor den nieuwen slag zelfs verbeterd instede
van verminderd-.
„dasz der Feind von Süden naher herangekommen war, dasz
Königsberg in Wirksamheit trat, war fiir die Deutschen sicher
kein Nachteiles konnten jetzt alle Krafte eingesetzt werden".
In geen geval aanvaardt Schlieffen de terugtochtsmogelijkheid
op den Weichselmet al zijn krachten blijft hij op Königsberg
steunen.
Vóór alles blijkt uit deze oplossing, dat om haar te bereiken
een veldheer en geen „gewöhnlicher General, einer aus vielen
Tausenden" het Duitsche Oostleger diende aan te voeren en dat
deze veldheer in geen geval door eenigerlei beperkende opdracht
van de zijde der O. H. L. (1914: „die Existenz der Armee keines-
falls aufs Spiel zu setzen") gebonden mocht worden.
Een tweede belangrijk en in 1914 verwaarloosd beginsel komt
in Schlieffen's oplossing mede naar voren de eerste belangrijke
ontmoeting heeft niet onmiddellijk aan de grens, doch eerst
tusschen Angerapp en Alle, ongeveer in de lijn Königsberg-
Mazurische meren plaats, d. w. z. Schlieffen laat de troepen
aan de grens teruggaan, lokt den tegenstander in Westelijke
richting en grijpt diens flank dan uit de diepte aan.
Ook in dit opzicht blijkt dadelijk het groote verschil met de
in 1914 gekozen oplossing: v. Francois zet een ernstig gevecht
bij Stallupönen aan de grens in en v. Prittwitz laat zich daar
door en door verkeerde berichten verleiden, reeds bij Gumbinnen
den aanval te herhalen, d. w. z. de achterwaarts verzamelde
1068
