genheid in al haar bijzonderheden nauwkeurig te bestudeeren,
dringt zich meer en meer de overtuiging op, dat de tijdens den
oorlog aanvaarde oplossing minder volkomen moet worden geacht
en dat het alleszins reden heeft om thans op grond van de op
gedane ervaringen nog eens rustig te overwegen op welke wijze
dan wèl een bevredigende oplossing kan worden verkregen.
In dit streven zijn twee duidelijk onderkenbare en overigens
diametraal tegenover elkander staande richtingen vast testellen.
Bij de eene richting is men blijkbaar van de redeneering uit
gegaan dat, nu eenmaal is komen vast te staan, dat de zware
mitrailleur zijn taak van uit meer achterwaarts gelegen opstel
lingen moet verrichten, dan ook met alle middelen moet worden
getracht dit wapen daarvoor bij uitstek geschikt te maken. De
nadruk is daardoor gelegd op het vuur op grootere afstanden.
Een duidelijk sprekend en overigens zeer nabij liggend voor
beeld van deze richting biedt het Nederlandsche Leger. Door
verzwaring van de affuit tot 37,5 KG. en uitboring van den loop
tot 7,9 mM. heeft men als het ware van den Schwarzlose, die
te voren in gebruik was een nieuwen mitrailleur geconstrueerd,
die uitmunt door groote vuurjuistheid op groote afstanden.
Deze wijziging, die het mogelijk heeft gemaakt om tot afstan
den van 3,5 KM een juist gericht en werkzaam vuur af te geven,
is in Nederland over het algemeen met veel instemming begroet,
al dient daar direct tegenover te worden gesteld, dat er op tac
tische gronden ernstig overigens tevergeefs tegen deze wijzi
gingen is gewaarschuwd. De nadeelen, die daarmede in den koop
moesten worden genomen, zijn dan ook inderdaad niet te on
derschatten.
Een duidelijk beeld daarvan krijgt men bij bestudeering van
de polemiek, die betreffende dit vraagstuk in de Vereeniging ter
beoefening van de Krijgswetenschap is gevoerd. De voordracht
over Het mitrailleurvraagstuk, tactisch en organisch, door T. f.
Lagerwerff en de daarop gevolgde discussie vormen te dien aan
zien interessante en leerrijke lectuur.
Men ontkomt bij de bestudeering daarvan niet aan den indruk,
dat de theoretici en technici in deze aangelegenheid een krachti
ger stem hebben doen hooren dan de tactici en daardoor ten
slotte de overwinning hebben behaald. Of men met deze wijzi
ging op den goeden weg is, betwijfelen we. In ieder geval
schijnt het onlogisch om de oplossing van dit vraagstuk te
zoeken in een richting, waarbij de beide automatische vuurwa
pens, der infanterie nog verder van elkander worden gebracht,
dan tot nu toe het geval was. Het volgen in of zeer kort achter
de voorste lijn, een toch immer noodig blijvende handeling, die
met den normalen zwaren mitrailleur al zeer bezwaarlijk is te
verrichten, wordt na de wijziging nog aanmerkelijk moeilijker. In
het debat naar aanleiding van de zoo juist vermelde voordracht
werd daarop door de tactici dan ook met nadruk gewezen.
1091
