halt achter het le gevechtsdoel en gaat over in een stilliggend
afsluitingsvuur(spervuur).
Indien alles volgens programma verloopt, is de samenwerking
hiermede verzekerd: deze toestand nadert het ideale en zal dus
in werkelijkheid zelden of nooit voorkomen. Ook al wettigen de
omstandigheden een dergelijke voorbereiding, doordat de actie
schijnbaar in haar verloop van te voren te voorzien is, toch
zullen daarbij steeds onvoorziene omstandigheden optreden. Deze
onvoorziene omstandigheden kunnen bestaan in tegenslagen
plotseling opduikenden weerstand, welke door den vuurwals
onvoldoende is geschokt, tegenstooten van kleine afdeelingen
welke goed gedekt en beschermd waren, enz. Zij zullen de
oprukkende infanterie beletten het voor de artillerie van tevoren
vastgestelde tempo te volgen, m a.w. de vuurwals loopt weg en
de infanterie wordt aan haar lot overgelaten.
Het is evenwel geenszins noodzakelijk, dat de nadeelen van
een dergelijke werkwijze bestaan in tegenslagenook het uitbuiten
van zich plotseling voordoende gunstige omstandigheden is
hierbij onmogelijk: dit toch zou bij de infanterie een versnelling
van tempo meebrengen, terwijl de artillerie aan het vastgestelde
tempo vasthoudt en dus de eigen infanterie den weg naar succes
verspert.
Men heeft getracht aan deze bezwaren tegemoet te komen,
door de vuurwals te doen verspringen op tijdstippen, aangegeven
door de infanterie-commandanten, waarmede dus de liaison par
le bas haar intrede deed. Een en ander geschiedde door vuur-
werkseinen, of wel doordat de voorste infanterie haar stand
plaats opgaf aan een vliegtuig. Het succes hiervan is evenwel
gering geweest: de vuurwerkseinen waren door rook, stof, enz.
dikwijls niet te zien, terwijl het vliegtuig, waar alles op aankwam,
vaak tot dalen werd gedwongen of verjaagd.
Niettegenstaande een oplossing, om de vuurwals door de infan
terie te laten regelen niet is gevonden, zal zij toch nog toepas
sing vinden, voornamelijk door haar grooten moreelen steun aan
eigen infanterie.
Waar zij evenwel veel artillerie en munitie eischt (1 batterij
per 100 M. front) zal men in den bewegingsoorlog veelal ertoe
moeten overgaan, haar te vervangen door vuurconcentraties, welke
gegeven worden op gedeelten van de achtereenvolgens door de
infanterie te bereiken lijnen. Wil men dit ook automatisch, dus
alleen door de liaison par le haut, laten verloopen, dan'dient
men ze te leggen op plaatsen, waar de meeste weerstand ver
moed wordt. Is men evenwel in dit „vermoeden" niet gelukkig,
dan valt het geheele systeem.
Het is dus beter, deze vuurconcentraties te laten afhangen van
de plaatselijke behoefte. Deze moet dan evenwel door de infan
terie-commandanten worden aangegeven, waardoor het stelsel
dus in hoofdzaak op liaison par le bas komt te berusten.
225
