270
gestelde tijdproeven, waarvan de resultaten moeten worden aangeteekend op
een bladzijde, opgenomen in 's mans stamboek, zoodat controle daarop mo
gelijk is".
Infantry Journal. No. 6. December 1929. Machine Gun Antiaircraft
Trainingmajoor L.R. Boyd en luitenant J I. Greene. Bevat een oefenschema-
voor het bevuren van luchtdoelen door mitrailleurschutters met korte be
schrijvingen van doelen en aan te wenden materieel en waarbij het Boyd-
Greene vizier wordt toegepast. (Zie ook onder Afweer van luchtstrijd
krachten).
Voorschriften.
La Revue d'lnfanterie. No. 445. October 1929. „Le nouveau reglement
de l'infanterie", commandant Z. Behandeld wordt thans deel III (Service en
campagne) van het nieuwe reglement. We lezen o. a „1 De. breedte van
de strook waarin een voorhoede-bataljon ageert varieert met het terrein en
de nabijheid van den vijandin beginsel is de breedte niet meer dan 2000
m.2. Naar gelang van de breedte van die strook worden een of twee com
pagnieën aan het hoofd van het gevechtséchelon ingedeeld. 3. Indien het
terrein daartoe noodzaakt worden mitrailleurs, „engins d'accompagnement"
en pionieis ingedeeld bij de compagnieën welke aan het hoofd van het
gevechtséchelon marcheeren". Gewezen wordt op het nieuw voorgeschrevene
dat de „détachements de sureté (voorhoede, achterhoede, flankdekking, voor
posten) steeds (dus al of niet in beweging) een gelijke taak hebben en altijd
bestaan uit twee échelons, nl.een verkenningséchelon (op marsch) of een
bewakingséchelon (niet in beweging), dat de aanwezigheid of het oprukken
des vijands moet melden en zijn vermoedelijke sterkte moet vaststellen en
een gevechts-échelon (op marsch) of een weerstand biedend échelon (niet in
beweging), georganiseerd voor het aanvallend of verdedigend gevecht, met
het doel om het gros der troepen te dekken". In No. 446 worden de voor
posten zeer uitvoerig behandeld.
In No. 447. (December 1929) beëindigt commandant Z. zijn bespreking
en zegt aan het slot o.a.: „Het zou kinderachtig en ook zonder eenig nut
zijn de drie deelen van het reglement onderling te willen vergelijken: elk
daarvan heeft zijn eigen doel en zijn eigen beteekenis. Het eerste deel vormt
een basis voor de technische opleiding, waarvan het voorgeschrevene door
een ieder nauwkeurig moet worden gekend, een vereischte voor het bereiken
van resultaten evenals een ernst'ge en gestrenge toewijding; het tweede deel
vestigt vooral „la doctrine d'emploi des unités sur le champ de bataille; het
is van een meer soepele en vrijzinnige natuur en vraagt overigens van de
zijde van het kader veel minder een toevlucht nemen tot een minutieus
onderzoek van den tekst, maar doet wel een voortdurend beroep op eigen
overweging en oordeelhetzelfde geldt voor het derde deel, voor alle tactische
zaken welke het optreden van den troep betreffen, zoo niet op het eigenlijke
gevechtsveld en in het handgemeen, dan toch onder omstandigheden, waarin
hij dikwijls aan zekere gevaren en zelfs aan doodsgevaar is blootgesteld.
En het meest belangrijke in dat derde deel zijn die gedeelten welke betrek
king hebben op de veiligheid, waar zich een nieuwe geest afspiegelt, waarop
we ten slotte ernstig de aandacht meenen te moeten vestigen van alle com
mandanten die in het bijzonder zullen moeten denken aan de geweldige
ontwikkeling welke de luchtoorlog en de gasoorlog in de toekomst dreigen
te nemen, en steeds in het oog dienen te houden de middelen om zich te
beveiligen tegen de uitwerking, even verwoestend in moreelen als in mate-
rieelen zin en even verschrikkelijk in het achterland als in de gevechtszone
zelf".
La Revue d'lnfanterie. No. 445. October 1929. „La refonte de la ré-
glementation relative aux chars de combat", commandant J. P. De tanks zijn
„engins d'accompagnement" zoodat hunne karakteristieke eigenschappen nood-
