trailleur op het moment dat de compagniescommandant zijn
sectie(ën) op het door vijandelijk lichte mitrailleurvuur bestreken
schootsveld van dien vijand werpt en volgens het hiervoorgaande
de sectiecommandant zelf nog niet het vuurgevecht kan openen,
omdat zijn bewapening hem zulks niet toestaat?
Wel, hier is de behoefte aan den lichten mitrailleur die de
sectie den afstand 800 m. tot 200 m. en zoo mogelijk verder,
helpt overbruggen. Wij hebben dit wapen altijd in onze organisatie
gemist en de poging de K.M in zijn huidigen vorm daarvoor
dienstbaar te maken steeds beschouwd als een goed bedoeld
plaatsen van een hart onder den riem bij den troep door onze
voortreffelijke technici.
Wij hebben om redenen van financieelen aard niet durven
hopen dat we binnen afzienbaren tijd dit zoozeer benoodigde
wapen nog eens zouden verkrijgen Doch ziet, daar komt de
Majoor Bakker met de goed gedocumenteerde tijding, dat onze
K.M. door toevoeging van een affuit aan den eisch voor „lichte
mitrailleur" volkomen kan voldoen, en is het dus mogelijk op
een voor ons leger uit financieel en opleidingsoogpunt onver
wachte wijze het gewenschte wapen te verkrijgen.
De Majoor Bakker koestert de verwachting, dat de K. M. op
affuit in staat zal zijn de Vickers te vervangen Wij willen hem
zoover niet volgen omdat wij, gezien hetgeen wij over zware
mitrailleurs hiervóór schreven, zulks ook volstrekt niet eischen.
Als de K. M op affuit inderdaad (en wij twijfelen na de
mededeeling van den Majoor Bakker hieraan niet) aan den eisch
kan voldoen dat hij automatisch vuur kan afgeven op een afstand
van 800 m tot een hoeveelheid van een paar honderd patronen,
met geen andere onderbreking dan verwisseling van den houderbak,
terwijl de K. M dus 25 patronen kan afschieten zonder dat het
wapen nagenoeg uit de richting gaat, dan voldoet ons inziens
de K M. op affuit volkomen aan den eisch aan een lichten
mitrailleur te stellen en is het mitrailleurvraagstuk voor ons
leger belangrijk vereenvoudigd.
De Majoor Bakker wijst in zijn artikel op de geringe spreiding
van de K M. op affuit. Wij vinden dit van secundair belang.
Wij eischen op den afstand 800 m. niet in de eerste plaats
uitwerkingsvuur (treffers), al behoort naar de verkrijging daarvan
steeds te worden gestreefd, om de eenvoudige redenen dat door
den taktischen toestand als norm aan geen enkel automatisch
wapen hoe goed het technisch ook geconstrueerd is, dezen eisch
is te stellen.
Het vijandelijke schootsveld is nu eenmaal geen schietterrein
met uitgezette afstanden. Wij weten boven de 200 m als regel
nimmer precies waar de vijandelijke vuurlijn zich bevindt, omdat
die lijn niet zooals in het tijdperk der lineaire verdediging inder
daad een lijn is, doch een vrij diepe strook, waarvan bestrijding
boven dien afstand slechts mogelijk is met automatisch afgege-
536
