Ik acht het daarom hoogst noodzakelijk dat overgegaan worde
tot de instelling van het instituut van mitraillisten, waardoor
aan dezen ongewenschten toestind een eind wordt gemaakt.
Deze mitraillisten zullen organiek bij de daarvoor in aanmerking
komende afdeelingen moeten worden ingedeeld, opdat zij
onder leiding van den afd. ct. geoefend kunnen worden en
deze in staat kan zijn hen te beoordeelen en over hen te be-
schikken. Hun schietopleiding zal vrijwel dezelfde moeten zijn
als die welke de leerling-waarnemers ontvangen, doch het
groote voordeel zal zijn dat deze mitraillisten geoefend kun
nen blijvendoordat zij ieder jaar de voorgeschreven oefenin
gen zullen kunnen schieten. Dit lijkt mij van veel belang, want
ik acht het schieten van uit de achterzitplaats van het vliegtuig
een der moeilijkste van het luchtwerk, waarvoor een langdurige
en intensieve training noodig is, om behoorlijke resultaten te
bereiken, terwijl daarna een voortdurende oefening vereischt
wordt om het bereikte peil te behouden.
Is hun voornaamste taak alzoo schieten, wat op zichzelf al
meer dan voldoende is, om het instellen van het instituut van
mitraillisten te rechtvaardigen (bij de defensieve houding welke
de meeste onzer vliegtuigen ten opzichte van het luchtgevecht
zullen moeten aannemen, schuilt de hoofdkracht in de achter
mitrailleurs, zoodat het van het grootste gewicht is, dat daarvoor
uitstekende schutters beschikbaar zijn) het lijkt mij zeer wel moge
lijk om hen ook nog voor enkele andere opdrachten op te leiden.
En wel voor die, welke niet door den bestuurder zijn uit te
voeren doch waarvoor ook geen officier-waarnemer noodig is
b. v. het bommenwerpen. Ik geloof niet dat het richten en dé
voornaamste principes waarop dit gebaseerd is voor hen te
moeilijk zal zijn, gezien het gehalte van de tegenwoordige Euro-
peesche militairen waarvan er verscheidenen zijn die Mulo of
soms zelfs enkele jaren H. B. S. genoten hebben. Dit is echter
een kwestie die eerst nog wel eens van verschillende kanten
bekeken zal worden.
Deze mitraillisten nu kunnen tevens aangewezen worden om
de bewapening der afdeeling te verzorgen. Daardoor zijn ze als
het ware van nature aangewezen, aangezien ze met een deel er
van ook moeten werken. Hier zij opgemerkt dat dit in Engeland
niet zoo gebeurt. Men heeft daar naast het eerder gegeven aantal
„armourers'' per Squadron bovendien nog mitraillisten bij de daar
voor in aanmerking komende Squadrons. Dit lijkt mij echter wel
wat overdreven „royal". Hoewel hier aanstonds aan toegevoegd
moet worden dat „onze" oplossing alleen geldt voor die afdeelin
gen, welke met tweepersoonstoestellen zijn uitgerust. Voor een
jagerafdeeling zal toch apart personeel noodig zijn.
Per afdeeling worde een der olficieren aangewezen om speciaal
belast te worden met de leiding van en het toezicht op de
werkzaamheden betreffende de bewapening. Deze Wapen-officier
573
