genheiten") en in de tweede plaats is mij geen enkelen criticus bekend, die overigens onder alle voorbehoud ten opzichte van „Eigenliebe, Selbstgefalligkeit, Benehmen und Charakter" van Hoffmann diens zeer bijzondere en op hoog peil staande hoe danigheden niet erkent. Ik verwijs terzake ook naar de noot op bl. 1077 van het Dec. nummer van 1929, op het oordeel van Bircher en op het feit, dat Hoffmann als chef van den staf van de Duitsche legers in het Oosten onaantastbare bewijzen van groote strategische be kwaamheid heeft gegeven. Als typeerend voor hem moge hier het volgende citaat uit Hfdstuk XI van zijn bovengenoemd boek volgen (alleen de Fran- sche vertaling is in mijn bezit d. C.) „De divers cötés on a prétendue que j'aurais gardé rancune au général Ludendorff de ne m'avoir pas emmené au G. Q. G. Je tiens a dementir ici formellement tous ces bruitsje ne veux point décider s'il eüt été ou non avantageux pour la grande cause que notre collaboration, après avoir duré deux ans sans nuage, se continuat par Ia suite. Pour moi personnellement, la nomi nation au poste de chef d'état-major du commandant en chef des armées de l'est était naturellement préférable, paree que ce poste était plus honorifique et plus beau en effet, j'avais de- sormais la responsabilité propre". Naar mijne meening mag een werk, dat in de „Collections de Mémoires, Etudes et Documents pour servir a 1' histoire de la guerre mondiale" met een uitvoerige inleiding van generaal Weygand 2) verschijnt, niet zonder meer als een „boekje" terzijde worden geschoven. „La guerre des Occasions manquées, suivi de „La vraie ba- taille de Tannenberg" is op bovenbedoelde wijze verschenen. Generaal Weygand schrijft in zijn voorrede o. m. het volgende en ik geloof toch wel, dat hem als beoordeelaar van werken, den wereldoorlog betreffende, meer dan normaal, gezag mag worden toegekend „En Allemagne, le général Hoffmann jouit d'une haute réputation beaucoup d'officiers le mettent au rang des premiers d'entre leurs chefs: „peut-être le mieux doué, a coup sur l'un des plus remarquables parmi les généraux alle- mands", écrit de lui l'un des auteurs étrangers qui peuvent avoir été le plus a même de le juger (K. F. Nowak, Les dessous de la défaite)". 579 Luidende: „Ludendorff, die na de Tannenberg-publicaties, met Hoffmann volkomen heeft gebroken, beoordeelt hem als volgt: je l'ai proposé pour être mon successeur, lorsqu'a la fin de 1916 je suis passé au grand quartier généralil a rendu des service aussi brillants dans cette situation, qu'en qualité de plus ancien officier de mon état-major". 2) De rechterhand van wijlen maarschalk Foch, thans Chef van den Staf van het Fransche leger.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1930 | | pagina 71