veiligende afdeelingen werd daarom voor de gemasseerde re
serves geschoven.
De volgelingen van Grandmaison les jeunes Turcs drongen
hun denkbeelden met alle kracht naar den voorgrond van het
Fransche militaire tooneel; waarschuwingen werden in den wind
geslagen van mannen als Bonnal, die toch een offensief welge
zind waren, maar die redelijker en ook meer gefundeerd konden
denken, omdat zij „aus dem Buche der Vergangenheit" gelezen
en geleerd hadden.
„Avant de songer a de porter des coups a 1'ennemi", waar
schuwt hij, „il faut être en mesure de parer les siens et de ri-
poster, si, prêt le premier, il en profite pour attaquer".
Een „bloc" wordt tegen Michel gevormd.
En een kostelijk spel van den politieken haard vangt in Frank
rijk aan.
In een zitting van den Conseil Supérieure verklaren alle aan
wezige leden (generaals) zich tegen het plan Michel, zoodat
deze op 23 Juli aftreedt.
De regeering had zich als opvolger gedacht Galliéni of Pau.
Pau eischt echter de gelijktijdige benoeming van eenige door
hem aan te wijzen officieren op leidende plaatsen minister Mes-
simy (een politieke kolonel) weigert.
Derhalve wordt Pau niet benoemd, zoogenaamd met het oog
op zijn vergevorderden leeftijd. En aangezien Galliéni nog ouder
is dan Pau, geldt het leéftijdsbezwaar zelfs in meerdere mate
voor hem. Een andere lezing vermeldt, dat Galliéni heeft gewei
gerd, omdat hij in den Conseil tegen had gestemd, aangezien
hij meende dat Michel het algemeene vertrouwen niet meer bezat,
terwijl hij onder deze omstandigheden niet als zijn opvolger
wenschte op te treden.
Bovendien achtte hij zich als officier, die in de koloniën zijn
carrière had gemaakt, niet de aangewezen man om aan het hoofd
van het Fransche leger te worden gesteld.
En zoodoende werd J o f f r e gekozen, een genieofficier, die in
Madagascar o. m. nog onder Galliéni had gediend: „a bull-headed,
broadshouldered, slow-thinking, phlegmatic, bucolic personage
(Winston Churchill)".
Hij was het jongste lid van den Conseil, hij had nooit een
leger aangevoerd of groote manoeuvres geleid, hij was zelfs bij
tactische oefeningen op de kaart nimmer 'als partijcommandant
opgetreden.
Bij dergelijke oefeningen viel hem gemeenlijk de taak ten deel
van Inspecteur Generaal der verbindingen, een taak, welke hem
ook bij mobilisatie was toegedacht.
Hij weigert eerst zooals ook Moltke Jr. getracht heeft de hem
toebedachte taak van chef van den generalen staf te ontgaan.
838
