zoodoende den tegenstander te binden en het verschuiven van Fransche troepen van Oost naar West te verhinderen. Schlieffen wenschte in Lotharingen een bewegelijken terugtocht, den vijand meelokkende, tijd winnende: „die Deutschen können, wenn sie auf ihre Operationen verharren, sich versichert halten, dass die Franzosen, falls sie ins Oberelsass und in Lothringen eingedrungen sein sollten, schleunigst umkehren werden, und zwar nicht n r d 1 i c h sondern s d 1 i c h von Metz in der Richtung von welcher die meiste Gefahr droht. Es ist daher geboten, dass die Deutschen auf den rechten Flügel so stark wie möglich sind. Denn hier ist die Entscheidungsschlacht zu erwarten" (plan 1905). Neen, zegt Moltke in 1906 (slotbespreking stafreis): „es hat keinen Zweck mehr, mit starken Kraften in Belgien weiterzumar- chieren, wenn das französische Hauptheer in Lothringen vorgeht Dann muss nur ein Gedanken massgebend sein, das französische Heer mit allen verfügbaren Kraften anzufallen und zu schlagen, wo man es findet. Hier lag die Entscheidung in Lothringen und zu ihr mussten unverzüglich alle Krafte herangeführt werden". En in 1912 zegt hij bij een zelfde gelegenheid: „vanaf het oogenblik waarop het voorwaarts rukken van de fransche hoofd massa tusschen Metz en de Vogezen werd vastgesteld, werd het oprukken van den Duitschen rechtervleugel door België doelloos De operatie had zoodanig gevoerd moeten worden, dat de Duit- sche linkervleugel zich defensief ten aanzien van den Franschen opmarsch gedroeg, terwijl alles wat niet tot afweer van de Belgen en de Engelschen noodig was, in Zuidwestelijke richting „herun- termarchierte, urn durch und westlich Metz anzugreifen". Met deze manoeuvre-kritiek lag in feite het plan Schlieffen reeds aan diggelen. Moltke richt zijn oog op Lotharingen en op een dubbele om vatting van een meerderheid (de Fransche hoofdmacht) door een minderheid. D i e manoeuvre achtte Clausewitz „onbetamelijk", Napoleon „ongeoorloofd", Schlieffen mogelijk, doch buitengemeen moeilijk. Desondanks kiest Moltke haar, zij het dan ook naar tijd en ruimte in zakformaat: hij hoopt en verwacht dat deze operatie de Franschen zoodanig zal verzwakken, dat daardoor van huis uit een verzwakking van den eigen rechtervleugel van minder betee- kenis wordt. Was de slag in Lotharingen eenmaal geslagen Groener spreekt ironisch van een „Extra-tour" dan diende alles reeds gereed te zijn voor een dadelijken afvoer van belangrijke ver sterkingen naar den rechtervleugel. Maar indien die slag niet beslissend eindigt, om dat de Franschen zich niet in den gespannen zak laten lokken? 826

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1930 | | pagina 6