ten, maar bovendien den koersaanwijzer met een half oog heeft te observeeren. Na het afwerpen der bommen (dat is nog ongeveer 700 M. voor het doelwordt onmiddellijk naar links gewend om een eventueel afweervuur, dat voor wat het mogelijk aanwezige lucht doel-geschut betreft alleen gebaseerd kan zijn op de rechtlijnige vlucht, te ontregelen. (Den in de vuur-techniek der luchtdoel artillerie ingewijden lezer mag er hierbij wel op worden gewezen dat, doode cylinders en kegels ten spijt, toch wel degelijk vuur zou kunnen worden gebracht op loodrecht boven het doel kruisende vliegtuigen, mits het geschut maar niet vlak bij de brug gen is geplaatst. Iets dat dan ook in werkelijkheid wel nimmer zal voorkomen). De afdeeling Semarang heeft, nog vóór het afwerppunt is bereikt, het verband verlaten om duikende op de spoorbrug te attaqueeren. c. Opdracht 2. In den namiddag van den 17den ontvangt de C. L. mededeeling betreffende hersteilings-werkzaamheden aan de gedeeltelijk ver nielde bruggen en het slaan van een brug van tijdelijk mate riaal nabij den kunstweg. Denzelfden middag ontvangt hij bevel tot een hernieuwden geconcentreerden aanval tezamen met de afdeeling te Semarang, op den volgenden dag, waarbij de eigen lijke opdracht luidt „bomaanval met maximum bommenlast tegen herstelwerkzaam- zaamheden, brugslag en overgang in kunstweg en spoorbrug bij Toentang, tijdstip zoo spoedig mogelijk na dagaanbreken". De opdracht en ook de omstandigheden, waaronder de aanval zal moeten plaats hebben, zijn wel geheel verschillend van die op den 17en. Drie factoren zullen de manier van uitvoering wijzigen de sterkere afweer, de opdracht, het tijdstip van den aanval. Wat de vijandelijke afweermaatregelen betreft zal het duidelijk zijn dat de Blauwe partij thans zeer waarschijnlijk wel luchtdoel geschut ter verdediging van de bruggen zal hebben opgesteld. In ieder gevalmet die mogelijkheid moet rekening worden gehouden en de horizontale bomaanval op 1500 M. hoogte („hori zontaal" in tegenstelling met de beide andere methoden welke wij hebben leeren kennenhet bombardement in scheervlucht en den duikaanval) is met het oog op het afweergeschut wel de allergevaarlijkste wijze van bombardeeren. Vermindering van dit mogelijke gevaar van de zijde van den afweer kan worden ver- 935

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1930 | | pagina 9