de Franschen bij St Privat of zelfs de Russen bij Tannenberg,
doch strekte zich over 1000 KM uit. De omvatting van eender
vleugels hiervan droeg dus wel is waar de kiem eener eindover
winning in zich, doch zou zeer diep doorgezet moeten worden
en een geweldige, langdurige krachtsinspanning eischen. De om
vattende groep kon daarbij uit het binnenland der Centrale rijken
op haar beurt in de flank genomen worden en zou dus hiertegen
krachten moeten afzonderen. Het was dus van primair belang,
dat deze grootsche operatie met een maximale sterkte werd in
gezet. Doch niet alleen op de flank, ook in den rug, dreigde
gevaar en wel voor de basis der geheele onderneming, het koren
land Walachije. Dit gebied grenst aan Bulgarije en werd tegen
dit, toenmaals vijandelijk, land gedekt door de Donau. Wel is
waar vormde deze breede rivier een belangrijke hindernis, doch,
zooals wij reeds aangaven, wordt de Noord .1 ijke oever door den
Zuidelijken gedomineerd Daarbij loopen in de moerassige, dun
bevolkte Roemeensche oevergebieden weinig wegen, terwijl de
spoorwegen, welke uit het hart des lands hier heen voeren, zich
alle afsplitsen van de, tot 130 K M. (Cotesti-Zimnitsa) verwij
derde hoofdlijn. Alles bijeen genomen bood de 500 K.M. lange
Donau dus een grensafscheiding, welke zich weinig leende voor
een verdediging met zwakke krachten. Bij een hoofdoperatie
tegen Zevenburgen moest Roemenië dus betrekkelijk sterke
krachten als rugdekking afzonderen en daardoor zondigen tegen
den bekenden regel, dat men op het beslissende punt nooit sterk
genoeg kan zijn Bovendien kon de legerleiding bij de uitvoering
der hoofdoperatie niet alle aandacht en energie naar voren
richten, doch moest steeds een oog achterwaarts gevestigd hou
den, waaronder de zoo noodzakelijke stuwende kracht moest
lijden.
Roemenië kon er evenwel op rekenen, dat het overgroote deel
der Bulgaarsche krachten door Sarrail gebonden zou worden.
Het stond den Centralen daartegenover vrij, om langs de baan
Nisj-Sophia-Gorna Orechowitza troepen aan te voeren, terwijl het
nog in vredestijd versieepen van den Oostenrijksch-Hongaarschen
zwaren pontontrein naar Sistowa een vingerwijzing in deze rich
ting was. De capaciteit van genoemde spoorbaan een onderwerp
waarop wij nader terugkomen gaf Roemenië evenwel den waar
borg, dat de verschuiving van aanzienlijke Centrale krachten naar
Noord-Bulgarije geruimen tijd zou eischen.
Alles b ij een genomen moest een hoofdoperatie
tegen Zevenburgen, zonder dat in het Zuiden
klaarheid was verkregen, onmiskenbaar een
halfslachtig karakter dragen.
ad b. Indien de mogelijkheid bestond, door een inleidende
operatie van afzienbaren duur, gebruik te maken van de oogen-
blikkelijke zwakheid der Centralen in Noord-Bulgarije om hier
een beslissing te verkrijgen, teneinde zich daarna met volle kracht
5
