Het 9 Leger zal met de hoofdmacht over Hermannstadt-Kronstadt
oprukken, met den rechtervleugel dicht langs de Tianssylvanische
Alpen, om de hier binnengedrongen Roemenen van hun ver
bindingen af te snijden en beslissend te slaan.
Allereerst dient daarbij de Roemeensche Alt-groep dubbelom-
vattend te worden aangegrepen. De rechtervleugel zal daarbij
gedekt worden, door als inleidende operatie de zich bij
Petrozeny bevindende Roemenen (Jiu-groep) over net gebergte
te werpen en daarna de passen aldaar af te sluiten."
De grondgedachte van dit operatieplan was dus wederom
„Den vijandelijken rechtervleugel binden, den vijandelijken linker
vleugel in de flank aangrijpen en vernietigen". Dit plan komt
in wezen geheel overeen met de door ons in den aanvang ont
wikkelde inzichten, onder aanbrenging van die wijzigingen, welke
het ongedachte optreden der Roemeniërs noodzakelijk maakte.
Noodzakelijkerwijze voorzag dit plan slechts in het eerste deel
der operatiën (Bevrijding van Zevenburgen), daar het verdere
verloop zich thans nog niet liet overzien en afhankelijk was van
de beslissingen op het slagveld.
Werpen wij thans een terugblik op de geheele ontwik
keling van het operatieplan der Centralen, dan blijkt hoe dezen
bij de opening der vijandelijkheden geen bruikbaar operatieplan
bezaten, terwijl het initiatief geheel aan den tegenstander was.
Men concentreerde daarom vrij ver achterwaarts en volstond
overigens aanvankelijk met 's vijands opmarsch te vertragen ten
einde zich een beeld daaromtrent te vormen en de concentratie
te dekken. Toen de „Nebel der Ungewiszheit" zich eenigszins
gelicht had, liet de bevelvoering ter plaatse zich door 's vijands
maatregelen beïnvloeden en ontwierp een plan, dat wel is waar
de meest bedreigde plaats onmiddellijk rechtstreeks beveiligde,
doch geen beslissende uitkomst beloofde.
De „O. L. L." daarentegen liet zich 's vijands wil
niet opleggen, doch besloot des ondanks tot de
operatie, welke strategisch het meest werkzaam
was. Hierdoor ontrukte zij Roemenië het ini
tiatief.
Voor dit, ondanks alle risico, vasthouden aan hetgeen na rijp
beraad als strategisch juist erkend was, verdient zij den hoogsten
eerbied. Opnieuw toonde Hindenburg-Ludendorff de karakter
eigenschappen te bezitten, welke een waarlijk veldheer moeten
sieren.
Hiermede eindigen wij onze beschouwingen over het Centrale
operatieplan tegen Zevenburgen om thans onze blikken naar N.
Bulgarije te richten.
Zooals door ons werd aangegeven was Juli 1916 te Plesz
besloten, dat Mackensen, na een inleidende operatie tegen de
Dobroedsja, den Donau zou overschrijden. Conrad wenschte ook
160
