handelen op den voorgrond staat en mogelijkheid van een treffen
niet is uitgesloten.
Onnoodig is artillerie bij de voorhoede, als zich sterke troepenaf-
deelingen b. v. Cavalerie of wielrijders vooruit op den marschweg
bevinden, dan wel bij een nachtmarsch, omdat ze bij een nacht
gevecht alleen maar hinderlijk is.
Natuurlijk zijn er talrijke tusschengevallen denkbaar, waarbij
verschil van appreciatie mogelijk is. Zoo oefent de bedektheid
van het terrein, waarin de actie plaats grijpt, het wegenstelsel,
invloed uit op de marschindeeling der artillerie en ook de sterkte
van de troepenmacht. Waar het meergenoemde punt 45 van het
A. T. V. spreekt van artillerie, marcheerende aan den staart van
den hoofdtroep, zou men mogelijk daaruit de conclusie kunnen
trekken, dat er bij een voorhoede niet sterker dan een bataljon,
waar dus geen hoofdtroep is, ook geen artillerie kan worden
ingedeeld. N. m. m. zou evenwel die gevolgtrekking te ver gaan,
al zal ook onder die omstandigheden minder gauw tot die in
deeling worden overgegaan, o. a. wegens haar geringeren afstand.
Het verschil in afstand bedraagt bijeen regiment met hulpwapens
ongeveer 1000 M. (afstand voortroep hoofdmacht) 500 M.
(lengte voorste bataljon), wat met den tijd voor overbrenging
een oponthoud van 20 minuten minstens geeft. Zulks kan onder
bepaalde omstandigheden precies 20 minuten te veel zijn.
Welke invloed zal nu de invoering van inf. geschut op deze
aangelegenheid uitoefenen.
Kapitein Dijxhoorn zegt op blz. 14. „Hoe beter het I. G. is,
des te minder zal men er toe behoeven over te gaan vuurmon
den van de D. A. onder de bevelen van den voorhoede C. te
stellen". Dit is in beginsel juist, maar toch is de invloed van
het inf. geschut op de indeeling in de marschcolonne niet groot,
en wel om de volgende reden.
Onder gunstige omstandigheden, waarneming en kleine vuur-
afstanden, kan D. A. inf. geschut vervangen in het snel bestrijden
van kleine weerstandskernen, mitrailleurs, maar nooit en nimmer
kan inf. geschut D. A. vervangen. Moet een weerstandsstrook,
bezette rand a. a. worden genomen, dan kan alleen de D. A. deze
zoolang neutraliseeren, dat de aanvallende infanterie ze met ge
ringe verliezen kan naderen om ze daarna snel te vermeesteren.
1. G. heeft daarvoor niet voldoende munitie. Dergelijk gebruik
zou bovendien zoo oneconomisch zijn, dat het voor het eigenlijke
doel als boven omschreven de noodige munitie zou missen. l.G.
bevuurt uitsluitend puntdoelen met directe waarneming en dan
nog alleen als de D. A. het niet kan vervangen uit hoofde van
haar afstand (spreiding), verbinding, waarneming, bestrekenheid
van de baan of het ontbreken van den benoodigden tijd.
Ergo is van de invoering van de Stokes-Brandt weinig invloed
te verwachten ten aanzien van de oplossing van het behandelde
onderwerp en wordt bij ons noodig geacht
172
