neming zou kunnen gelukken, mogen wij o i. niet van tevoren
uitsluiten door het bezigen van jagers voor T. en B.
Dat dit systeem in de buitenlandsche schema's voor plaatse
lijke verdediging niet meer tot uiting komt, is daarop terug te
voeren dat wegens den grcoten afstand tot de vijandelijke bases,
geen gelegenheid bestaat deze tezelfdertijd aan te grijpen als de
vijand aanvalt. Tegen welk vliegveld zou b.v. de Home Defence
zijn aanval hebben moeten richten, bij een duitschen luchtraid
op Londen? Toch zagen we de luchtverdediging van Parijs
tijdens den oorlog reeds in dien geest georganiseerd. Er waren
n.l. speciale bombardementsformaties, die tusschen Parijs en het
front gelegerd waren, en welke zoodra een duitsche luchtraid
op Parijs gesignaleerd werd, gealarmeerd werden met het bevel
„Défense de Paris. Partez." Op dat bevel moesten zij onmid
dellijk die duitsche vliegvelden achter het front gaan bombar
deeren, waarvan bekend was dat daarop bombardements-afdee-
lingen gelegerd waren. In geen der beide hiervoor gestelde
gevallen ware het echter mogelijk geweest de vijandelijke basis
radikaal te vernielen, noch den in de lucht zijnde vij. vliegtuigen
definitief den terugweg af te snijden, daar landing op een ander
vliegveld altijd tot de mogelijkheden zou blijven behooren. Men
kan ervan verzekerd zijn dat, ware dit wel mogelijk geweest, in
den trant eener scheepsbasis zooals wij die tegenover T. en B.
mogen verwachten, dat dan geen maatregelen zouden zijn verzuimd
door de belligerenten, om dit belangrijke doel te bereiken.
Ten slotte zou men kunnen overwegen om aan de voorhanden
luchtafweer batterijen een grooter aandeel te geven in den
eigenlijken plaatselijken luchtafweer van T. en B., ten einde de
twee-persoons vliegtuigen te kunnen inzetten tegen de vij. lucht
vaart-bases.
Uit het voorgaande zal naar wij vermoeden, voldoende dui
delijk naar voren zijn gekomen wat wij onder het actief op
treden der luchtstrijdkrachten van T. en B. verstaan, wat wij
daarvan verwachten, en welke vliegtuigsoort o.i. daarvoor is
aangewezen. Dit is het twee-persoons lichte bomvüegtuig, dat
behalve voor dagbombardement zich ook leent, zij het dan in
mindere mate, voor jacht-, slag- en verkenningsdoeleinden. De
kwalificatie van „general purpose"-vliegtuig is hierop alzoo on
getwijfeld van toepassing, mits snelheid als hoofdeisch blijve
gelden, en zou daarvoor uit de verschillende type's welke deze
categorie vertegenwoordigen een keuze kunnen worden gedaan.
Reeds noemden wij hiervoor de Fairey Fox en de Hawker Hart,
doch ook de bij de L A. in gebruik zijnde Fokker C. V. mag
vermeld worden, al moet ten opzichte van dezen de eisch gesteld
worden dat hij, ten einde de prestaties op te voeren, zou worden
uitgerust met een motor van beduidend hooger vermogen.
De offensieve eigenschappen dezer vliegtuigen komen tot uiting
in hunne zeer hooge snelheid, het vermogen over aanzienlijken
247
