6. HET GEVECHTSSCHERMEN.
(Zie I. M. T. '31 No. 1 blz. 36)
door
A.C. KOOT
Kapitein der Infanterie.
Naar aanleiding van het artikel „gevechtsschermen" in het
1. M. T. No. 1 van dit jaar, waarin schrijver o a. vermeldt, dat
hem uit gesprekken met alleszins tot oordeelen bevoegde per
sonen gebleken is dat klewanghouwen op de linkerhand en
vingers als gevolg van het weren met de karabijn niet zoo veel
vuldig voorkomen als wel eens beweerd wordt, moge ik het
volgende ter kennis van de lezers van ons tijdschrift brengen.
Door mijn plaatsing te Koetaradja ten tijde van de klewang-
aanvallen in Bakongan, was ik in de gelegenheid de gewonden
te bezoeken, die naar het Militair Hospitaal aldaar geëvacueerd
werden.
Toen de gewonden behoorende tot de patrouille Paris, waar
bij deze sneuvelde, te Koetaradja waren aangekomen, trof ik in
het Militair Hospitaal 15 licht en zwaar gewonden aan. Nu
waren daarvan 12 man aan de linkerzijde van het lichaam gewond,
voornamelijk aan den linker arm, een aan de rechterzijde en de
2 overigen zoowel links als rechts of aan het hoofd. Een van die
12 man had zeven kapwonden aan zijn linkerkant. Toen ik den
man, die uitsluitend rechts gewond was, vroeg, hoe dat had
kunnen gebeuren, bleek dat de man linksch was en dus zijn
karabijn met zijn rechterhand had vastgehouden
Een en ander was voor mij aanleiding om bij den G. M. C.
aan de hand van de gewondenstaten aan te dringen op veran
dering van het toenmalige schermvoorschrift.
Nu is het wel waar, dat de vroegere stelling, waarbij de man
achter zijn karabijn wegkroop, voor een groot deel schuld had
aan deze verwondingen, doch ik vrees, dat we hetzelfde terug
krijgen, als de karabijn wederom gebruikt wordt om te weren.
Zeer zeker als daarbij de achterste voet voorgebracht wordt.
Tegenover ondervindingen opgedaan in de kazerne, bij het
beoefenen van het gevechtsschermen door onze militairen stelle
men de practijk.
254
