376
den afstand tot den vijand afleggen en dan onder het neerhouden van den
tegenstander door handgranaten, in zijn stelling binnendringen".
Tactiek.
Allgemeine Schweizerische Militarzeitung No. 12. December 1930.
„Ueber den Marsch gegen den Feiad". „De zeer veel toegenomen wapen
werking en de vermeerderde lichte troepen verhoogen ook nog de beteekenis
der „Sicherungsabstande" binnen de voorhoede. Om echter den voorsprong
van de infanteriespits vóór de compagnie bij dag niet al te groot te moeten
maken, is aan te bevelen de geopende colonne met tweeën nog door afstan
den van 100 m. en meer tusschen de sectiën, minder kwetsbaar te maken en
een „allfalligen Oefechtsgliederung entsprechend nach der Tiefe zu staffeln".
Daardoor wordt de „Sicherungsabstand" waarop het gros van het voorhoede
bataljon volgt, voor het grootste deel met onderdeden van de voorste com
pagnie opgevuld". „De eerste compagnie van het gros kan dan zonder al te
grooten „Sicherungsabstand" achter de voorst' compagnie marcheeren
en, wanneer ook in het voorhoede-bataljon afstanden tusschen de com
pagnieën worden genomen, is weer de afstand tot het regiment verbruikt".
„De inleiding van het gevecht door de voorhoede bezit heden meer
dan ooit groote beteekenis en is een der belangrijkste „Fiihrerent-
schlusse". Ook het vraagstuk van de medewerking van artillerie bij de
voorhoede moet tegenwoordig op meer besliste wijze worden beantwoord
dan ooit gebruik was. Of deze batterijen onder bevel van den voorhoede
commandant moeten worden gesteld of niet, zal waarschijnlijk verder ook
wel een gewilde strijdvraag blijven. Waarop het aankomt is, dat het artillerie
vuur bij de voorhoede niet op zich laat wachten. Hetzelfde geldt voor de
strijdvraag of men zware mitrailleurs aan de spitscompagnie en „Begleitge-
schütze" aan een voorhoedebataijon medegeven en daarbij indeelen moet
of niet".
Schweiz. Monatshefte für Offiziere aller Waffen". No. 12. Decem
ber 1930. „Das Feuer", kolonel H. Hdszler. Schr. acht den aanval eerst te
verantwoorden wanneer die door het vuur zoo volkomen mogelijk is voor
bereid, althans wanneer het niet betreft een verrassing van een weinig
hoogstaanden tegenstander. Voor de verdediging acht hij de inzet van infan
terie slechts gerechtvaardigd voor het noodzakelijke vasthouden van bepaalde
terreinstrooken. Eer men het tot den strijd van man tegen man laat komen
is het vuur de beste afweer, terwijl de infanterie slechts door aanwending
van het vuur op de grootste sterkte kan worden gehouden voor die phasen
van den strijd, waarin zij zich ter vervulling van haar plicht ten slotte moet
opofferen.
Infantery Journal No. 6. December 1930. Infantrij fire", generaal
Ch P. Summer all. „De grootste verantwoordelijkheid die tegenwoordig op het
leger rust, is die van de ontwikkeling van de gevechtskracht van de infanterie,
om haar vuuroverwicht te verschaffen tegen aanvallen op den grond of in
de lucht, of tegen beide gelijktijdig. Het leger moet worden ingeprent dat
het gevecht niet bestaat uit vuur en beweging maar uit beweging en vuur
overwicht (superiority of fire). Vuuroverwicht, noodzakelijk voor het
neutraliseeren van den vijand, moet worden verkregen door de grootere
hoeveelheid van vuur, welke werkzaam wordt geworpen in het terrein waar
over onze infanterie voorwaarts moet gaan". „Een semi-automatisch geweer
is onmisbaar voor de hoeveelheid vuur, evenredig aan het aantal manschappen".
Revue militaire fran^aise. No. 114. December 1930. „La combinaison
des armes", generaal Brosse. „Hoe het ook zij, de resultaten van niet door
het kanon voorbereide en ondersteunde aanvallen waren altijd dezelfde overal
leidden ze tot volkomen mislukking en brachten zware verliezen met zich".
„Men kan slechts een doel „neutraliseeren" door het personeel dat het bezet,
te trachten te vernietigen. Het woord neutraliseeren beteekent in geenen deelé
een vuur zonder dichtheid, zonder kracht, integendeel. Het gaat niet om een
intimideeren door een vage bedreiging maar om allen die zich niet dekken,
