Wat betreft het vooruitbrengen van den achtersten voet het
volgende
In het handgemeen moet de man zijn beide voeten naar alle
richtingen kunnen verplaatsen. Hij bevindt zich niet op een scherm-
mat, waar hij slechts met zijn voorsten (rechter-) voet voorwaart-
sche passen maken mag. Het gaat hier om zijn hachje en alle
verbod is uit den booze.
Voorts moeten wij ons niet blind staren op uitsluitend kle-
wangaanyallen, al moeten wij toegeven, dat onder de huidige
omstandigheden het afslaan van klewangaanvallen de hoofd
schotel behoort te vormen van onze oefeningen in het handge
meen. Wij kunnen tegenstanders krijgen, gewapend met 3 a 4
meter lange lansen, dan wel, in geval van strijd tegen een gel ij k-
bewapenden vijand, met geweer en bajonet. In deze gevallen
vooral zal het vooruitbrengen van den achtersten voet tot zijn recht
komen, aangezien het dan zaak is, den afstand tot den vijand
snel te verkorten en toe te slaan. Bij het vooruitbrengen van den
achtersten voet wordt de lans (het geweer) van de tegenpartij
met de karabijn weggeslagen (-gedrukt), vervolgens de achterste
(thans rechter) voet wederom naar voren verplaatsende tegelijkertijd
een houw of steek met de klewang toebrengen.
Thans de steken. De Noord-Europeaan en in het bijzonder de
Hollander, voelt over het algemeen meer voor houwen en halen.
De Zuid-Europeaan daarentegen, b. v. de Franschman, zweert bij
steken. Wij zijn de meening toegedaan, dat de Inheemsche ras
sen in het algemeen in dit opzicht den Zuid-Europeaan naderen
Men denke aan de krissen, rentjongs, lansen, enz., allemaal steek
wapens bij uitnemendheid. Is het dan niet juister, om onze In
heemsche militairen, die immers het grootste percentage van het
Leger uitmaken, een groot vertrouwen hebben in en meer voe
len voor steken, dit ook te laten beoefenen Het antwoord kan
niet anders dan bevestigend luiden, al erkennen wij gaarne de
bezwaren aan de steken verbonden.
Wat betreft de steken met het scherp omhoog, deze hebben
o. i. meer uitwerking, daar men bij het steken de punt ook haast
automatisch omhoog haalt, en zulks zeer zeker bij het terug
trekken van het wapen. Heeft men er zich weieens rekenschap
van gegeven, hoe rentjongsteken worden toegebracht?
Het zal wel de moeite waard zijn, om deze bij uitstek gevaar
lijke en meestal doodelijke steken (vooral steken in den buik)
te bestudeeren. Ons onderzoek heeft uitgewezen, dat (met de
linkerhand) de rentjongsteken in den regel worden toegebracht,
door het wapen vast te houden met het lemmet aan de duimzijde
en met het scherp omhoog, en bij het steken de punt omhoog te
halen.
Voorts nog de opmerking, dat steken, mits van meet af aan
goed beoefend, haast altijd behoorlijk zitten, en zeer zeker in
360
