vallen. Het geheel ontwikkelde zich tot een frontalen slag over
75 K.M. lengte, waarbij de Russisch-Roemeensche linkervleugel
tenslotte naar de Sereth werd teruggedrongen zonder doorbroken
te zijn. Slag van Rimmicul Sarat 21/27-12-'16). Hier hadden de
Russen inmiddels een tweede achterhoedestelling voorbereid ter
dekking van de bruggenhoofden Focsani en Braila, waarvan de
rechtervleugel wederom stevig verankerd was aan het gebergte.
Hoewel de aanvalskrachten der Centralen thans vrijwel waren
uitgeput en zij onnoemelijk leden door koude en slechte ver
pleging, grepen zij nog eenmaal aan. In den slag bij Foc
sani (3/7-l-'17) werden de Russen en Roemenen achter de
Sereth en Putna teruggedrukt.
De „O. L. L." drong thans aan op een stoot over de Putna,
teneinde de spoorlijn achter het nieuwe Russisch-Roemeensche
front bij Maratesti in handen te krijgen. De troepen waren hier
toe evenwel niet meer in staat. Zonder verdere gevechten werd
de lijnSereth-Putna overal bereikt, waar zij zich ingroeven.
Hoewel dus ook bij de strategische vervolging de algeheele
vernietiging der vijandelijke strijdkrachten niet had kunnen be
reikt worden, verkeerden deze toch in een toestand, welke de
vernietiging nabij kwam. Met ruim 600.000 man was het Roe-
meensche veldleger ten strijde getrokkenhiervan waren er
80.000 gevangen, 150.000 dood, gewond of vermist, 150.000 ver
strooid. Omstreeks 200.000 man werden door de Russen achter
de Sereth opgenomenslechts 6 der 23 Roemeensche divisies
waren nog in gevechtswaardigen toestand (15, 3, 1, 6, 7 en 12)
en bezetten bij den Ojtoz pas een deel van het Russische front.
Werpen wij thans een terugblik op den geheelen veldtocht,
dan zien wij hoede strategie der Centralen inderdaad is geweest:
„Die Lehre der Aushilfen" (Moltke). Onvoorbereid aangevallen,
overal strijdend met een minderheid tegen een meerderheid,
t. o. v. geheel Roemenië op de buitenlijnen, in Zevenburgen op
de binnenlijnen, hebben zij in beide posities den tegenstander
het initiatief weten te ontrukken, in den slag bijgestaan door
hun superieure aanvoering en bewapening hebben zij, waar mo
gelijk (Hermannstadt) gestreefd naar vernietiging der vijandelijke
strijdkrachten, doch later genoegen genomen met het bereikbare,
waar gebrek aan tijd en krachten verhinderden de ideale oplos
sing na te streven. Vóór alles hebben zij getoond den hoogen
zin te verstaan der woorden
„Kriegjühren heiszt angreifen".
Wij meenen de laatste en voornaamste leering, welke de veld
tocht in Roemenië ons geboden heeft te kunnen samenvatten in
Vorenstaande getallen volgens Kirke, t.ap. „J.R.U.S.l." blz. 241.
401
