Falkenhayn besloot nu met deze groep ver naar het Z. om
te halen, teneinde vrijheid van beweging te krijgen en vervolgens
het Roemeensche bergfront in O. richting op te rollen. De
Groep Kühne (4 inf. Div.) kreeg daartoe opdracht den vijand
in algemeen Z. O. richting te volgen, terwijl het Cav, korps
Schmettow (2 cav. Div.) rechtstreeks onder het Leger Co. trad
en opdracht kreeg den teruggaanden vijand door het Z. te om
trekken, met als eerste doel Filiasu. Hiermede zou de hand zijn
gelegd op den belangrijken spoorweg Orsowa-Crajowa, welke
bestemd was de aanvoerlijn der Groep Kühne te worden.
Nog eenmaal probeerden de Roemenen evenwel de doorbraak
te keeren, door met de versterkte 11 Div. den vijand in front
tegen te houden en met de uit Pitesti aangevoerde, juist ge
reorganiseerde 17 Div., diens linkerflank te omvatten. 16 Nov.
stootte het Cav. korps Z. van Targu Jiu op den vijand, waarbij
de fout zich strafte de cavalerie niet van huis uit omvattende
te hebben ingezet. Het „Prinzip des Sieges" was hier een oogen-
blik uit het oog verloren, door onderschatting van de tegenpartij.
De toestand op de Duitsche linkerflank dreigde kritiek te wor
den, doch door alsnog deelen der cavalerie door inf. af te lossen en
omvattend in te zetten werd de Roemeensche weerstand gebroken.
De 2e slag bij Targu Jiu (16 en 17/11-" 16)
levert wederom een voorbeeld hoe ook in het
hedendaagsche on t m oe t i ngsgevecht defactor
„beweging" den doorslag geeft en hoe daar
door moderne snelle troepen in den slag der
toekomst een even beslissende rol zullen
kunnen spelen als eenmaal bij Hohenfriedberg,
Roszbach en Leuthen.
Thans had de Groep Kühne operatieve bewegingsvrijheid
en zwaaide met een sterken rechtervleugel en het Cav. korps
op de buitenflank over Tiliasu-Crajowa naar het O.
In het gebergte was inmiddels de winter ingevallen, waardoor
de operatiën aldaar buitengewoon verzwaard werden en tegenover
Kronstadt vrijwel tot stilstand kwamen. Duidelijk bleek nu de
noodzakelijkheid van Falkenhayn's besluit om de doorbreking te
zoeken op het tactisch zwakste punt, waardoor deze mogelijk was
geworden, alvorens vorst en sneeuw de verdediger te hulp kwamen.
De Roemeensche legerleiding besloot thans weer
stand te bieden aan de Alt. Zij hoopte deze linie te kunnen be
houden tot de lang beloofde Russische offensieven in N. Molda
vië en de Dobroedsja uitkomst zouden brengen. Inmiddels wilde
zij trachten een strategische reserve te verzamelen bij Pitesti,
o. m. door aantrekking van de laatste Roemeensche divisie (9/19)
393
Divisies met gecombineerde nummers (9/19, 2/5, enz.) zijn gevormd
door samenvoeging van twee verzwakte divisies.
