„Om het doel niet voorbij te streven, zal in dit geval de aanval
i,binnen de grenzen van het te verdedigen terreindeel (terrein-
voorwerp) moeten worden gehouden (zoogenaamde tegenstoot)
„en men zich daarbij moeten tevreden stellen met den binnen
gedrongen vijand weer terug te werpen
Resumeerende noemen onze voorschriften dus de verdediging
alléén als onderdeel van een aanvallende actie. Voorts wordt de
verdediging zelve actief gevoerd binnen de grenzen van het te
verdediging object.
In verband met deze opvatting, kennen wij dus géén verdediging
van vaste fronten, géén verdediging van langdurigen aard, maar
eene van korten duur, enkele uren, een enkel etmaal. De beschikbare
tijd zal niet zoodanig zijn, dat in volle mate kan worden gebruik
gemaakt van het voordeel dat de verdediging in het algemeen
biedt n 1. het tot de grootste hoogte kunnen opvoeren van het
effect der afweermiddelen.
Van een ingewikkeld loopgravenstelsel, van uitgebreide oprui
mingen, van bijzondere dekkingen en hindernissen zal geen sprake
zijn, trouwens het daartoe benoodigde materiaal zou niet of zeer
bezwaarlijk kunnen worden opgevoerd.
Over het beginsel activiteit in de verdediging valt het volgende
op te merken.
De elementen van den strijd der Infanterie zijn het vuur en de
beweging (manoeuvre)Bij de beoordeeling van de betrekkelijke
waarde dezer elementen moet steeds voor oogen worden gehouden
wat het doel van het gevecht is. Dit doel is het breken van's vijands
gevechtskracht, hetgeen met vuur alléén niet te bereiken is
De verdediger zal zich immers door gebruikmaking van dekkingen
aan de uitwerking van het vuur van den aanvaller kunnen onttrekken
en de aanvaller zal eerst dan meester kunnen worden van den
toestand, indien hij zich naar de verdedigende stelling begeeft
en den tegenstand van den verdediger door het handgemeen breekt.
Omgekeerd zal de verdediger niet kunnen volstaan met een nauw
keurige organisatie van zijn afwerende vuren, doch ook zijnerzijds
van het element beweging moeten gebruik maken om een binnen
gedrongen aanvaller met een tegenstoot weer door het handgemeen
te vernietigen of terug te werpen.
Hieruit volgt dus, dat waar bij den aanval de beweging het
belangrijkste element is, bij de verdediging óók een krachtige
toepassing van het element beweging wordt gevorderd.
Deze opvatting komt overeen met de Duitsche en Engelsche
meening, dat het vuur moet worden beschouwd als middel voor
de beweging, terwijl de Fransche opvatting is: „L'offensive, c'est
le feu qui marche, la défensive, c'est le feu qui arrête."
Buiten de eigen opstelling vervolgt de verdediger alleen met
vuur, dus niet te voet, om het doel d. i. het ontzeggen van het
732
