Bij gebruik van een-motorige dagbomvliegtuigen achten wij ja
gerbescherming onmisbaar, zij beantwoorden daarom niet aan ons-
doel.
In welke mate nu komt het twee-motorige vliegtuig tegemoet
aan de door ons te stellen gebruikseischen, en de tegen andere
typen opgeworpen bezwaren Alvorens dit aan te geven willen
wij eeist een beschouwing wijden aan het moderne twee-motorige
vliegtuig.
Het 2-motorige vliegtuig voor militaire doeleinden vond zijn oor
sprong in den wereldoorlog. Ontwikkeld als nachtbomvliegtuig
met matige snelheid, doch groot draagvermogen en grooten actie
radius, werd het door alle oorlogvoerenden in ruime mate benut
(Gotha-Caproni-Vickers Vimy-Caudron-Sikorsky)
Na een periode waarin het na den oorlog weinig de aan
dacht tot zich trok en weinig verbeterde, hebben tenslotte de
nieuwere inzichten in de luchtstrategie gepaard aan de belangrijke
vorderingen der techniek, een nieuwen stimulans gebracht voor de
verdere ontwikkeling van dit type.
Van Fransche en Italiaansche zijde (en eigenlijk ook Duitsche)
bestaat er een duidelijk streven om te komen tot de verwezenlijking
van een krachtig „self supporting" gevechtsvliegtuig, bestemd voo*r
mdeehng bij de operatieve luchtvloot, d.w.z. bij dat gedeelte der
luchtstrijdkrachten dat in de toekomst den zelfstandigen lucht
oorlog zal hebben te voeren, op de wijze als o.a. bepleit door des
kundigen als de It. kol. Jeaunaud, genl. Douhet en Hptm. Richter
De bedoeling is deze vliegtuigen te benutten óf ter bescherming van.
offensieve bonrbardeer-Iuchtvloten, dus om de aanvallen van de
fensieve jagers af te slaan, óf om zoowel te kunnen bombardeeren
als tegelijkertijd zelf een jager-aanval af te slaan. Deze beginselen
zullen ongetwijfeld uiteindelijk voeren tot de verwezenlijking van
het slagschip der lucht, waarvan b.v. de Caproni 90 P.B. 6000
PK. als een voorlooper is te beschouwen. De Fransche Amiot 140
M. multiplace de combat, is een geslaagde aanvankelijke stap in
die richting welke echter nog veel overeenkomst vertoont, eigenlijk
een schijnbaren overgang vormt tot het Engelsche beginsel, omdat
de Amiot nog van middelmatig type is.
Aan Engelsche zijde is een duidelijk streven merkbaar om te
komen tot invoering van een licht 2-motorig dagbomvliegtuig, dat
in staat zal wezen door zijn vuur zelf een jager-aanval af te slaan.
Dit zal ter vervanging moeten dienen eventueel van het een-
motorig dagbomvliegtuig, waarvoor tot nog toe de eisch gold dat
het zóó snel moet wezen, dat een geringen voorsprong in afstand
voldoende zou wezen om te voorkomen dat het door achtervolgende
jagers zou worden ingehaald. Dit beginsel komt o.a. nog tot
uiting in het allerlaatste door de R.A.F. ingevoerde type, de Haw
ker Hart, welke een topsnelheid bezit van 288 K.M. Men voorziet
echter dat deze tactische opvatting slechts opgaat tot een zekere
784
