fanterie vastgestelde organisatie van storende vuren, vernietigings
vuren en spervuren, bewees een van de werkzaamste middelen
te zijn om den overmachtigen massa-aanval der Entente te doen
mislukken.
Tot ongeveer zomer 1916 had de aanvaller bijna steeds te
kampen met een of meerdere achter elkaar gelegen loopgiaafliniën.
Men zag zich voor het probleem gesteld de stellingen stormrijp
te schieten.
Het is de groote verdienste van den overste Bruchmüller dit
vraagstuk opgelost te hebben. Het door hem toegepaste systeem
was op zich zelf niet nieuw. De leidende gedachte was zeer
eenvoudig, namelijk: de tegenstander moest voor korten tijd door
een geweldig van zwaartepunt tot zwaartepunt springend
vuur zoodanig lam geslagen worden, dat de eigen infanterie zonder
sterken weerstand te ondervinden, tot diep in de vijandelijke
stellingen kon doordringen. Helaas had de geweldige overmacht
van den tegenstander en de ondermijning der strijdlust, ten
gevolge van hongerblokkade in het vaderland en de noodige
propaganda, tot resultaat, dat dit systeem slechts plaatselijke
gevolgen vertoonde.
Toen kwam het harde einde. Uitgeput door ongehoorde krachts
inspanning, gebrek aan voeding, griep, zwaar leidend onder het
vuur van een superieure vijandelijke artillerie, vormden de Duit-
sche batterijen aan het westfront ondanks alles tot aan het einde
de ruggegraat van den tegenstand.
In het tweede deel worden de eischen voor de toekomst be
handeld. De groote wereldworsteling ligt meer dan tien jaren
achter ons Men heeft zich thans voldoende vrij gemaakt van
persoonlijke indrukken en overziet helderder de groote lijnen,
waarin de strijdwijze der artillerie zich afspeelde. Veel is thans
door de snel voorwaartsch schrijdende techniek achterhaald. Door
den generaal worden thans verder besproken de opleidingsvraag-
stukken voor een moderne artillerie en wel die, welke voor den
bewegingsoorlog in aanmerking komen.
Terecht wordt hierbij opgemerkt, dat ook in de toekomst elke
oorlog hiermede zal aanvangen. Het materieel is hierbij niet de
beslissende factor; het komt er veel meer op aan door een „kriegs-
maszige" opleiding en vorming de grootst mogelijke prestatie uit
het materieel te halen.
Hiertoe de navolgende belangrijke beschouwingen, welke even
eens voor het Indisch leger van groot nut kunnen zijn.
De generaal von Schaumburg heeft reeds in 1760 de uitspraak
gedaan Infanterie en artillerie zijn onscheidbare wapens.
De Franschen hebben reeds op het einde der vorige eeuw
erkend, dat de „liaison par le haut", het samenwerken der staven,
vergezeld moet gaan van de „liaison par le bas", de weder-
keerige gedachtenuitwisseling van de kleinere eenheden.
189
