erkend. Toch zal, evenals zulks gedurende den wereldoorlog is gebleken, aandacht zijn te schenken aan surrogaten, die vooral in Duitschland door de isolatie noodzakelijk bleken om aan de voedselbehoefte van het leger te voldoen. Ook Java staat aan een dergelijke isolatie bloot, en dan is Java wat de voedselvoor ziening betreft op zich zelf aangewezen. De invoer van rijst (het hoofdvoedingsmiddel) houdt dan op en een tekort aan dit artikel ontstaat. In 1918 deed een dergelijke toestand zich voor, doordat wegens gebrek aan scheepsruimte onvoldoende aanvoer van rijst plaats had en de bevolking van Java in de eerste plaats zich aan de daardoor ontstane rijstschaarschte moest aanpassen. Zoowel van Regeeringswege als van particuliere zijde werden maatregelen genomen om in het voedseltekort te voorzien. De Heer T. Otto- Iander riep als voorzitter van het Landbouwsyndicaat de hulp in der aangesloten vereenigingen om in de jonge aanplantingen van handelsgewassen (thee, rubber e.d.) inais en rijst te doen planten, terwijl de regeering den uitvoer van rijst, mais enz. van Java verbood en ten slotte overging tot distributie van rijst. Het leger heeft van rijstschaarschte niet veel gemerkt. Alleen werden de legerpaarden als gevolg van het regeeringsverbod om rijst te gebruiken voor dierlijk voedsel op een gemengde voe ding van haver en gerst gesteld, welke artikelen uit Australië werden betrokken. De noodzakelijkheid om ook het leger aan banden te leggen ten aanzien van het verbruik van een voedingsartikel waaraan gebrek is, klemt voor Java niet zoozeer als voor de Europeesche rijken, omdat de verhouding van de legerbehoeften tot die van de burgerbevolking zooveel kleiner is dan in genoemde landen. Van de groote massa rijst die Java's bodem levert, zal in nor male omstandigheden het kleine deel, dat voor het leger benoodigd is, wel zijn af te zonderen. Toch kunnen zich omstandigheden voordoen, zooals natuurrampen (oogstmislukking), actie van den vijand, waardoor het noodzakelijk zou kunnen worden om ook voor het leger of voor een deel daarvan af te wijken van de standaard-voedingsmiddelen en in plaats daarvan, geheel of ge deeltelijk voedingsmiddelen te verstrekken van een anderen aard. En hiermede valt wel degelijk rekening te houden en ook daarom vraag ik Uwe aandacht voor een niet in het militaire standaard menu voorkomende artikel MAIS. 299

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1932 | | pagina 45