Voor den militairen ruiter is de Italiaansche methode ideaaL Alles is eenvoudig, duidelijk en natuurlijk. Alle tijd en moeite- wordt slechts besteed aan het leeren volgen en besturen van- het paard. De resultaten zijn dan ook uitstekend. De afgerichte eskadrons en batterijen maken bij gesloten excercities een goeden indruk, terwijl hun prestaties op marsch en in het terrein boven alle lof verheven zijn. Dat in den oorlog de Italiaansche Cavalerie ook te paard haar plicht vervulde wordt wel aardig gedocu menteerd in het kort geleden aan het Orgaan van de N. I. O. V. aangeboden artikel over het regiment Genova Cavalleria. Zonder gehoorzame, willige en in de hand staande paarden was dit optreden wel niet mogelijk geweest. Daar de methode zoo eenvoudig en natuurlijk is, komt het slechts hoogst zelden voor dat een paard door onervaren handen bedorven wordt. Herdressuur komt dan ook practisch niet voor,, „doorgangers" zijn onbekend. Voor den oorlog werd de in nagenoeg alle landen van kracht zijnde meerjarige diensttijd, voor de Cavalerie nagenoeg geheel,, voor de Artillerie goeddeels besteed aan de rijkunstige opleiding. Nu is de diensttijd veel korter, het leerprogramma meer uitge breid geworden. Wat moet de moderne Cavalerist al niet leeren en beoefenen! Schieten, karabijn, pistool, lichte en zware mitrail leur, Infanteriedienst, tanks, telefoon en radio, seinen, pionieren,, enz. Het gevolg is dat voor de eigenlijke rijkunstige opleiding minder tijd beschikbaar blijft en dat bijv. de Reichswehr met een twaalfjarige diensttijd, niet zoo goed rijdt als de vooroor- logsche Duitsche Cavalerie. Dit jaar is dan ook, voor de eerste maal, een Reichswehr Officier naar Italië gezonden om het rij- systeem, maar vooral om de africhting der recruten, te bestudeeren. Wel een bewijs dat men ten slotte in Duitschland ook gaat inzien, dat een vereenvoudiging in het rijden gebiedend noodzakelijk is. Naar onze meening zijn er vier redenen waarom ondanks de hierboven genoemde voordeelen, men toch niet overal tot volle dige overname der Italiaansche methode is gekomen. Ie De natuurlijke behoudendheid, de tegenstand der dressuur ruiters, die de arbeid van hun leven waarin zij geloofd heb ben, ineen zien storten. Dit ondervond ook Caprilli, maar gelukkig voor hem interesseerde de Cavalerie Generaal Bertha zich voor zijn systeem, verschafte hem de gelegen heid dit te beproeven en de deugdelijkheid ervan aan te toonen. Na Caprilli's dood trachtte zijn tegenstanders nog eenmaal weer tot het oude terug te keeren, totdat in 1912 met het optreden van den Graaf van Turijn als inspecteur der Cavalerrie, werd beslist, dat in het geheele Italiaansche leger de Caprillische methode moest gevolgd worden. 2e. De korte tijd van detacheering aan de Italiaansche rijschool van vele Buitenlandsche Officieren. Velen toch volgen slechts 398

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1932 | | pagina 52