Voor den militairen ruiter is de Italiaansche methode ideaaL
Alles is eenvoudig, duidelijk en natuurlijk. Alle tijd en moeite-
wordt slechts besteed aan het leeren volgen en besturen van-
het paard. De resultaten zijn dan ook uitstekend. De afgerichte
eskadrons en batterijen maken bij gesloten excercities een goeden
indruk, terwijl hun prestaties op marsch en in het terrein boven
alle lof verheven zijn. Dat in den oorlog de Italiaansche Cavalerie
ook te paard haar plicht vervulde wordt wel aardig gedocu
menteerd in het kort geleden aan het Orgaan van de N. I. O. V.
aangeboden artikel over het regiment Genova Cavalleria. Zonder
gehoorzame, willige en in de hand staande paarden was dit
optreden wel niet mogelijk geweest.
Daar de methode zoo eenvoudig en natuurlijk is, komt het
slechts hoogst zelden voor dat een paard door onervaren handen
bedorven wordt. Herdressuur komt dan ook practisch niet voor,,
„doorgangers" zijn onbekend.
Voor den oorlog werd de in nagenoeg alle landen van kracht
zijnde meerjarige diensttijd, voor de Cavalerie nagenoeg geheel,,
voor de Artillerie goeddeels besteed aan de rijkunstige opleiding.
Nu is de diensttijd veel korter, het leerprogramma meer uitge
breid geworden. Wat moet de moderne Cavalerist al niet leeren
en beoefenen! Schieten, karabijn, pistool, lichte en zware mitrail
leur, Infanteriedienst, tanks, telefoon en radio, seinen, pionieren,,
enz. Het gevolg is dat voor de eigenlijke rijkunstige opleiding
minder tijd beschikbaar blijft en dat bijv. de Reichswehr met
een twaalfjarige diensttijd, niet zoo goed rijdt als de vooroor-
logsche Duitsche Cavalerie. Dit jaar is dan ook, voor de eerste
maal, een Reichswehr Officier naar Italië gezonden om het rij-
systeem, maar vooral om de africhting der recruten, te bestudeeren.
Wel een bewijs dat men ten slotte in Duitschland ook gaat inzien,
dat een vereenvoudiging in het rijden gebiedend noodzakelijk is.
Naar onze meening zijn er vier redenen waarom ondanks de
hierboven genoemde voordeelen, men toch niet overal tot volle
dige overname der Italiaansche methode is gekomen.
Ie De natuurlijke behoudendheid, de tegenstand der dressuur
ruiters, die de arbeid van hun leven waarin zij geloofd heb
ben, ineen zien storten. Dit ondervond ook Caprilli, maar
gelukkig voor hem interesseerde de Cavalerie Generaal
Bertha zich voor zijn systeem, verschafte hem de gelegen
heid dit te beproeven en de deugdelijkheid ervan aan te
toonen. Na Caprilli's dood trachtte zijn tegenstanders nog
eenmaal weer tot het oude terug te keeren, totdat in 1912
met het optreden van den Graaf van Turijn als inspecteur
der Cavalerrie, werd beslist, dat in het geheele Italiaansche
leger de Caprillische methode moest gevolgd worden.
2e. De korte tijd van detacheering aan de Italiaansche rijschool
van vele Buitenlandsche Officieren. Velen toch volgen slechts
398