aan bevelsontvangers gedicteerde bevelen, en
mondelinge orders.
Om deze onderscheiding toe te lichten, citeeren wij uit het
Fransche Velddienstvoorschrift (Uitg. 1930, blz. 44) het volgende
„L'ordre est, en principe, donné par écrit. Un ordre donné
„verbalement, par télégraphe ,par téléphone ou par signaux est
„néanmoins immédiatement exécutoire, mais la confirmation doit
„suivre par écrit dans le plus bref délai, de manière qu'elle par-
„vienne au destinataire, si possible avant le commencement de
„l'exécution.
„Toutefois, certains ordres d'exécution pure, intéres
sant les petites unités, peuvent être uniquement verbaux ou
„faire l'objet d'un signal".
Onze rijke moedertaal heeft in „bevel" en „order" de beschik
king over woorden, welker gevoelswaarde overeenkomt met
bevel „ordre écrit, ou ordre verbal mais répété immédiatement
„par écrit", en
order „ordre verbal d'exécution pure, intéressant les petites
„unités".
Hebben wij dus al eene onderscheiding in „bevelen" en „or
ders" dan willen wij niet nalaten om ter verdere verduide
lijking nog de volgende aanhaling te doen uit „Toulorge 1", blz.
360, (welke wij, omdat onze taal een scherpere onderscheiding
toelaat, vertaalden)
„Volgens het Velddienstvoorschrift worden dus in beginsel alle
„bevelen schriftelijk uitgegeven. Bijgevolg is een mondeling
„bevel een besluit, dat de chef zelf in het kort onder woor-
„den brengt, en men zou dus kunnen zeggen, dat er géén
„mondelinge bevelen bestaan, doch alleen schrif-
„t e 1 ij k e.
In noot merkt Toulorge dan nog op: „Het is duidelijk dat
„met het woord „bevel" bedoeld wordt het besluit inden waren
„zin des woords, en niet het „commando", de order, welke de
„commandant van een troep mondeling geeft, tijdens de uitvoe
ring eener beweging".
De in hoofde genoemde onderscheiding der bevelen naar de
wijze van uitgifte is hiermede voldoend scherp toegelicht.
Thans volge eene nadere definieering
2 Schriftelijke bevelen.
Schriftelijke bevelen worden in stellige bewoordingen, nauw
keurig en zuiver gesteld, zoodat de ontvanger als hij het bevel
naslaat, daarbij nimmer op de moeilijkheid stuit, dat hij bij het
444
Wij zeggen: „De sectiecommandant gaf luidkeels zijn orders".
„De ordonnans vroeg: „Zijn er nog orders" en; „is er nog
iets van uw orders".
