zoodat in dergelijke gevallen schijnbaar de desinfecteerende wer
king van het chlooramine grooter is.
In werkelijkheid is deze echter enorm veel geringer en het schijn
baar grooter desinfecteerend vermogen in bepaalde gevallen in
tegenstelling met het geringer bleekend vermogen is dan ook niet
als een bewijs aan te voeren tegen de hypothese, dat de desin
fectie bij hypochlorieten is toe te schrijven aan zuurstof in statu
nascendi.
A n t i c h 1 o o r. Om het bij de desinfectie niet verbruikte chloor
te binden heeft men een aantal middelen, zg. antichloren.
De voornaamste zijnnatriumthiosulfaat, natriumsulfiet, natrium-
bisulfiet, calciumbisulfiet, waterstofsuperoxyde en percarbonaten.
Aan het gebruik van deze antichloren kleven enkele nadeelen.
Zoo schijnt bij langdurig gebruik het natriumsulfaat, dat gevormd
wordt, darmstoornissen te verwekken. Dit is dus een factor waar
rekening mede gehouden moet worden.
Verder wordt door het toepassen van antichloor het reinigings
proces ingewikkelder en langduriger.
Bij de troepen achter het front kon in den wereldoorlog deze
methode wel toegepast worden. Men had alleen een groot aantal
emmers noodig, die met drinkwater gereed gezet werden. Door
deskundigen werd aan iedere emmer een ruime hoeveelheid chloor
kalk toegevoegd en na tien minuten wat antichloor, waarna het
water voor het gebruik gereed was.
Bij de herfstmanoevres in 1900 in het Oberinnthal gebruikte men
emmers met een inhoud van 15 liter. Aan het water werd per
emmer toegevoegd 22.5 gram chloorkalk, daarna een weinig zout
zuur, omdat men bemerkt had, dat het water daar helderden door
werd. Nadat de chloorkalk tien minuten ingewerkt had werd 45
gram natriumsulfiet in poedervorm toegevoegd. Volgens de rap
porten dronken de soldaten het aldus behandeld water zonder
tegenzin.
Bij het Fransche leger had men draagbare aluminium-filters,
wegende 2'/2 Kg met een capaciteit van 40 liter rein water per
uur. Door toevoeging van tabletten, die de noodige chemicaliën
in afgepaste hoeveelheid bevatten, werd het water gereinigd. Men
had tabletten, die 2'/2 gram chloorkalk bevatten en bestemd waren
voor 100 liter water. Na een half uur voegde men dan een tweede
tablet toe, bevattende 5 gram natriumbisulfiet.
Bij de drinkwaterzuivering door den enkelen man moet aan de
volgende voorwaarden voldaan worden
le. Het middel voor de zuivering moet afdoende zijn om het
meest slechte water nog geschikt te kunnen maken voor drinkwater,
509
WATERZUIVERING DOOR DEN ENKELEN MAN EN DE MIDDELEN DOOR
VERSCHILLENDE LEGERS DAARVOOR GEBRUIKT.
