waarop wij willen aanvallen. Daardoor staat het ons vrij om nu
eens op het eene punt aan te vallen, en daarna geheel naar eigen
verkiezing op een ander punt. On se bat a coups de canon, com-
me on se bat a coups de poing.
Wij hebben ons bij het denken over den aard van het artil
lerievuur losgemaakt van de gedachte aan de opstellingsplaats
van het geschut. Wij denken alleen aan het projectiel en de
plaats waar wij dat willen brengen. De D. C. kan zijn munitie
op het geheele front van de divisie en vaak ook ver daarbuiten
doen werken, achtereenvolgens op die ruimten, waar de vijand
zich grijpbaar heeft opgesteld. De D. C. kan met zijn artillerie
vuur manoeuvreeren. Hij zoekt den vijand op en overvalt hem.
Hij valt hem aan. De infanterie, die aanvalt, draagt haar vuur al
voorwaarts bewegende naar voren. „L'attaque, c'est le feu qui
marche". De artillerie behoeft zich daarvoor niet voorwaarts te
verplaatsen. Haar vuur is altijd „le feu qui marche". De infanterie
beschikt, behalve over haar vuur, nog over een ander strijdmid
del zij beschikt over twee strijdmiddelen, zegt het G. V. I., nl.
het vuur en de manoeuvre. Van deze manoeuvre nu zegt het
A. T. V., dat zij de uitwerking van vijands afweermiddelen ge
heel of gedeeltelijk kan veronzijdigen. Zij vormt het beslissende
element in de geheele actie. Zij geeft het voordeel van de ver
rassing.
Dit nu is het groote voordeel, dat de juiste toepassing van het
artillerievuur geeft het is vuur en manoeuvre tegelijkertijd. Het
geeft altijd het voordeel van de verrassing. Verdediging is afweer,
is tegenhouden. „La défense, c'est le feu, qui arrête". Het artillerie
vuur houdt niet tegen. De vijand loopt er niet tegen in hij loopt
er onder door. Gegeven een front van eenige kilometers, dat men
met een regiment artillerie zou willen steunen. Stel, wij hebben onze
munitie daarvoor opgespaard en daardoor niet belet, dat de vijand
zich geheel voor een aanval heeft voorbereid. Hij heeft zich voor
zichtig door het terrein tot op korten afstand van onze stelling
vooruitgewerkt. De vijandelijke artillerie staat ongeschokt gereed
om met haar vuur onze infanterie het vuren te beletten. Wat kan
ons regiment artillerie doen om den vijand tegen te houden Het
regiment kan over een breedte van 1500 m. een mager af-
sluitingsvuur afgeven. Opdat dit vuur althans eenige uitwerking
kan hebben, moet de vijand juist aanvallen op de strook, waarop
onze artillerie gereed staat. Valt hij op een ander deel van het
front aan, dan komt onze artillerie te laat. De vijand kan ook
mliddelen toepassen om ons vuur ontijdig uit te lokken, om, nadat
onze munitje is verspild, den aanval te doen. Wij hebben het
initiatief aan hem overgelaten. Wij kunnen ons vuur nooit snel
genoeg verleggen, omdat het artillerievuur voorbereiding eischt.
Bovendien beweegt zich de aanvallende infanterie opgelost door
het terrein. Elk oogenblik verandert de toestand. Die opgelost door
635
