met de ooren van den luisteraar. Met dit instrument, gebruikt door een geoefend luisteraar, werden verbazingwekkende resul taten bereikt in richting en afstand en het was mogelijk de juiste plaats van vijandelijke werkzaamheid vast te stellen door waar neming vanuit twee of meer luisterposten. Vóór deze gunstige ont wikkeling van den luisterdienst kwam het niet zelden voor, dat men onverwacht in elkanders gangen terecht kwam, hetgeen dik wijls tot hevige vechtpartijen met revolvers en graafgereedschap in de diepe duisternis aanleiding gaf. Veelal kon tot op afstanden tot 25 m uit de soort der geluiden ook de aard der werkzaamheden worden afgeleid als graven, hakken, boren, benevens praten, lachen, e.d. Dit was van groot belang oimdat men zoo in staat was „echten" arbeid te onder scheiden van mechanischen, welke dikwijls benut werd om de tegen partij op een dwaalspoor te brengen dergelijke mechanische ap paraten toch werden vaak gebezigd om het werken 11a te bootsen, terwijl de mijnkamer reeds lang gereedgekomen en geladen was en de ontploffing dus op het meest onverwachte oogenblik ten uitvoer kon worden gebracht. De pompen voor het verwijderen van het water uit putten en gangen waren aanvankelijk gewone zuigpompen, doch zij vol deden niet omdat de vaste bestanddeelen, die met het water opge pompt werden, oorzaak waren van voortdurende moeilijkheden met de kleppen. Later beschikte men over speciale pompen, die dit bezwaar niet hadden. In het begin was men evenmin in het bezit van meetinstru menten, geschikt voor gebruik in de gangen, en van behoorlijke kaarten van de loopgraven, waardoor het bijna niet doenlijk was een mijngang in een bepaalde richting te openen en voort te zet ten, i.t.b. wanneer het uitgangspunt niet zuiver kon worden vast gelegd. De groote voordeelen, verbonden aan het beschikken over goede meetinstrumenten, teekeningen, enz. kan blijken uit het volgende, in 1917 voorgevallen, feit. Bij „Hoogtepunt 70", noordelijk van LOOS, hadden de Engel- schen een mijnstelsel gemaakt, dat lager lag dan het Duitsche om daardoor volledige zekerheid bij den aanval te bereiken, waar toe één speciale gang was geopend en van lading voorzien. Echter begon het water door den kalkbodem in dezen gang te loopen met zulk een snelheid, dat de pompen het niet konden ver werken. De Engelschen waren toen gedwongen dit diepliggende mijnstelsel te verlaten vóór de ontstekingsleidingen aangebracht hadden kunnen worden. Dit leverde het groote gevaar op, dat zij nu het Duitsche mijnstelsel vlak bij de loopgraven hadden zonder meer over een tegenin ij nstelsel te beschikken. 720

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1932 | | pagina 34