Beginselen in acht te nemen bij de voorbereidende oefeningen
van paarden en ruiters in het terrreinrijden,
door Federico Caprilli.
Wij hebben gezien dat om de paarden te leeren goed door het
terrein te gaan zonder hen te ruineeren of hun karakter te be
derven, men steeds gebruik dient te maken van het natuurlijk
instinct van het paard, met zijn bewegingen en gangen moet
meegaan en het zoo min mogelijk moet hinderen in den mond,
de lendenen en den rug. Alles wat leidt tot buiging en gedwon
gen houdingen en evenwicht en elke actie van de beenen, behalve
die welke noodig is om het paard vooruit te drijven, moet men
achterwege laten.
Over al deze dingen moet men nooit praten tegen den soldaat,
in de eerste plaats omdat hij niet in staat is het te begrijpen,
noch om het goed uit te voeren, en in de tweede plaats opdat
hij zich geen verkeerde voorstelling vorme van het werk dat het
paard zal moeten verrichten en van de wijze waarop het dit zal
moeten doen.
Hiermede bereikt men een tweeledig doel, le het aantal ver
reden paarden bij de eskadrons zal verminderen of verdwijnen,
2e door vereenvoudigde opleiding zullen de manschappen spoe
diger afgericht zijn.
Bij gevolg zal men geen ruiters meer hebben die hun paarden
ruineeren door van deze verrichtingen te eischen, die boven hun
rijkunstige capaciteiten gaan en die, ook goed uitgevoerd, geen
enkel voordeel opleveren, doch integendeel nadeelig zijn voor het
werk dat het paard moet verrichten.
Ik zou wenschen dat allen hiervan goed doordrongen waren,
en eraan dachten dat wat ik beweer gebaseerd is op een beginsel
dat het verstand en een langdurige practijk mij als juist bewezen
hebben, en dat desgewenscht een ieder op eigen gelegenheid kan
probeeren.
Dat beginsel is, dat het paard door rationeele oefeningen waarbij
het hem geoorloofd is zijn evenwicht te vinden op zijn eigen
manier, en waarbij hem geen onnoodige pijnen worden toegebracht,
zijn natuurlijke begaafdheden op uiterst gemakkelijke manier tot
oneindig voordeel ontwikkelt, terwijl het volgzaam en onderwor
pen wordt aan den wil van den ruiter.
Dit als vast aannemend, willen wij eerst zien welk onderricht
aan den soldaat gegeven moet worden, en hoe het huidige onderwijs
vereenvoudigd kan worden.
Om te onderwijzen hoe men moet op- en afstijgen, zal men
zeggen de bewegingen na te doen van iemand die dit al kent.
Eenmaal te paard zijnde, zal men erop letten dat de recruut de
knie stil houdt tegen het zweetblad, en dat de stijgbeugelriemen
731
