1
869
Het moeilijkst is het bepalen van het tijdstip, waarop het uitwijken moet
aanvangen, voor de lagere commandanten, in het bijzonder voor den batal
jonscommandant. Hij moet bepalen, wanneer de zware wapens uit het voorste
deel van de verdedigingszöne zullen terugtrekken naar meer achterwaarts gele
gen opstellingen. Daarvan hangt weer af tot welk tijdstip de lichte wapens,
welke bij het gevecht om tijdwinst in feite slechts dienen om de zware
wapens te dekken, moeten stand houden. Het bevel voor het terugtrekken
mag hij slechts dan aan zich houden als hij het hem toevertrouwde terrein
goed kan overzien of over zeer goede en zeker werkende verbindingsmidde
len beschikt. Meestal zijn de omstandigheden op het gevechtsveld niet zoo
gunstig, waardoor de bataljonscommandant het tijdstip voor het terugtrekken
ook niet op een bepaald uur of op zijn nader bevel zal kunnen gelasten doch
afhankelijk zal moeten stellen van de wijze van optreden des vijands, m. a. w.
hij zal het bevel voor het uit de voorste lijn terugbrengen van de zware
wapens dan toch afhankelijk moeten stellen van het bereiken van een bepaalde
lijn door de voorste troepen van den vijand. Doet hij dat niet, dat loopt hij
kans dat de troep öf eigener initiatief terugtrekt öf dat tegen den aard van
de opdracht in het gevecht om tijdwinst overgaat in een hardnekkige verde
diging.
Luchtstrijdkrachten.
M W 11 Juni 1932 No. 46. „Formaltaktik von Tagbombern" von htptm.
a. D. Ritter. De noodzakelijkheid voor afdeelingen dagbombardeervliegtuigen
om zich met mitr. vuur krachtig te verdedigen tegen aanvallende jagers, deed
in de 2e helft van den wereldoorlog een aantal formaties ontstaan, waarvan werd
gebruik gemaakt tijdens de vlucht, teneinde door ouderlingen vuursteun doode
hoeken zooveel mogelijk te voorkomen. Schr. schetst en behandelt de voor
en nadeelen van een vijftal formaties welke door afdeelingen bombardeer
vliegtuigen in den oorlog werden toegepast.
Verbindingsdienst. Postduiven.
Militar Wochenblatt 4 Aug. '32 No. 5. Technischer Rundblik". Het
militair gebruik van postduiven.
In het Italiaansche leger wordt op grond van de oorlogservaringen de
postduif beschouwd als een belangrijk middel voor berichtoverbrenging. Oen.
Fabbri van het 3e Leger schrijft in „Lo Sport Colombofilo" over de resul
taten, bereikt met Italiaansche duiven in den slag aan de Piave. Van de 600
duiven, welke op 15-6-'18 mede werden genomen in de stelling gingen er
slechts 50 verloren, een gering aantal, als men in aanmerking neemt, dat
postduiven in het algemeen slechts dan worden gebezigd als alle andere ver
bindingsmiddelen falen, derhalve onder de moeilijkste omstandigheden. Onder
de op de plaats van bestemming ontvangen postduilberichten waren 300 zeer
belangrijke, o.a. dat van de overgang door de Duitschers over de Piave in
den morgen van 15-6-'18. Dit bericht werd door de 61ste Divisie naar de
andere deelen van het Leger met behulp van postduiven overgebracht. Ondanks
de omstandigheid, dat een kunstmatige nevel het uitzicht belemmerde (waar
door het oriënteeren der vogels werd bemoeilijkt) zijn evengenoemde berichten
vóór de met andere berichtmiddelen overgebrachte op de plaats van bestem
ming ontvangen.
In Zwitserland heeft de postduivensport een groote vlucht genomen. De
Staat bevordert deze sport en houdt er toezicht op, hetgeen den uitgebreiden
en zeer goed functionneerenden militairen postduivendienst ten goede komt.
Gebruik makende van de beste soorten postduiven (Antwerpsche, Luiksche en
Brusselsche) is men er in Zwitserland in geslaagd duiven te fokken, die uit
stekend voor hare oorlogstaak zijn berekend, niet alleen wat betreft vliegpres
taties doch ook doordat zij vrijwel ongevoelig zijn voor de geweldig storende
invloeden tijdens den slag. Als verbindingsmiddel öp het gevechtsveld (korte
afstand10 a 20 K.M.) worden de duiven getraind met behulp van rijdende
