Wanneer dan na nauwgezette overweging aan de aanvraag niet
kan worden voldaan in verband met de eischen van den M.G.D.
elders, dan zal bij een goede samenwerking de andere partij zich
gaarne bij deze beslissing neerleggen, ook wanneer straks het
grooter aantal gewonden en dooden anders zoo gereede aanlei
ding zou kunnen zijn tot kritiek op het beleid van den genees
kundigen dienst.
Ter illustratie van de fundamentueele beteekenis van deze
samenwerking moge ik U eenige passages aanhalen uit het laat
ste boekdeel van den „Medical History of the War". Wij lezen
daarin het volgende omtrent den werkkring van den legerarts.
„De divisie- of legerarts, die geregeld van den staf de rapporten
betreffende het gevechtsverloop ontvangt, leidt daaruit af het aan
tal te verwachten dooden, gewonden en vermisten. Hij is aldus
in staat zich eenig denkbeeld te vormen van het aantal personen,
waarop bij de resp. medische formaties zal moeten worden gere
kend. Dit getal wordt ruwweg gesplitst aan de hand van de bekende
statistische gegevens in percentages loopende, zittende en liggend te
vervoeren gevallen. Totdat de noodige plaatselijke ondervinding
is verkregen, kunnen bij benadering deze percentages genomen
worden op 3O°/0 loopend en 70 °/0 zittend of liggend vervoer.
Door bovendien den afstand te schatten, waarover de gewonden
middels draagbaren moeten worden vervoerd alvorens te kunnen
worden overgebracht in eenig mechanisch voortbewogen vervoer
middel, d. i. dus bij ons de afstand gevechtslinie—wagenplaats,
wordt een werkbasis verkregen voor de berekening der benoo-
digde extra hospitaalruimte, het aantal extra-ziekendragers, de
'hoeveelheid extra-brancards en dekens.
Wanneer de transportmiddelen, waarvan de geneeskundige dienst
is voorzien, alsdan onvoldoende worden geacht om het berekende
aantal gewonden te vervoeren, worden extra-ziekentransportmid
delen aangevraagd en/of militaire vrachtwagens en gebruiksvoer-
tuigen gerequireerd. In beide omstandigheden is een voldoende
tijdspeling en voorafgaande waarschuwing der betrokken diensten
noodig, opdat de voorzieningen soepel zullen verloopen en het
normale verkeer van en naar het gevechtsterrein zoo min moge
lijk wordt gestoord".
Het spreekt vanzelf, dat evenals alle andere militaire manoeu
vres ook het samentrekken van medische eenheden op voor den
vijand onopvallende wijze dient te geschieden.
Dit, gevoegd bij de problemen van het transport per spoor en
te water, en de moeilijkheden bij de voorziening in behoorlijke
hospitaalaccomodatie aan het front zoowel als in het achterland,
geeft een indruk hoe veel omvattend het veld voor samenwerking
van den geneeskundigen dienst met andere militaire eenheden
kan en moet zijn.
Een klassiek voorbeeld van gebrek aan samenwerking bezitten
wij in het historische rapport, opgemaakt na de aankomst van
985
