992
Schr. werkt deze beginselen schematisch op zeer duidelijke wijze uit aan
de hand van een practisch voorbeeld.
Materieel.
De Juni-aflevering van de R. d'Artillerie bevat een beschrijving van een
door de firma Vickers-Armstrong geconstrueerd „canon de campagne de 75
mm. avec plateforme de tir".
Genoemde firma heeft zich hierbij ten doel gesteld een vuurmond te con-
strueeren van licht gewicht en groote dracht, geschikt voor het bevuren van
zich zeer snel verplaatsende doelen (tanks). Het meest kenmerkende is wel de
wijze op zich zelf geenszins nieuw waarop men dezen vuurmond een
schootsveld van 360° heeft gegeven. Men heeft hierbij gedacht aan een pivót-
constructie, door onder den vuurmond een soort cirkelvormige bedding te
plaatsen, waarover de vuurmond met behulp van de raden verplaatst wordt.
De affuit is met een paar stangen aan de bedding bevestigd. Bij het vervoer
van het geschut wordt deze laatste onder den staart bevestigd. Zoowel het
gereedmaken om te vuren, als het opbreken van de bedding vraagt, volgens
de constructeurs, slechts enkele seconden. Van de verdere gegevens zijn de
belangrijkste
Lengte 30 kal.; V0 595; mond. energie 117 m.t.max. dracht 11.000 m.i
gewicht in stelling 1.557 kg.; Elev. van+5° tot 40°verplaatsing over de
as (zijw.) 3° 1. en r.Schootsveld 360°; gewicht projectiel (G. en G. K.)
6.5 kal. lang 8 kal.
De Juni en Juli-afleveringen van „Wehr und Waffen" bevatten een
interessante en origineele verhandeling, getiteld „Betrachtungen zur neuzeit-
lichen Geschützentwickelung" van de hand van Hptm. Dr. Ir. Gallwitz.
Hoewel aan dit artikel, waarin schr. aan de hand van verschillende formules,
waarbij tactische elementen als factoren zijn ingevoerd, op zuiver theoretische
gronden tot een resultaat wil komen ten aanzien van de meest gewenschte
geschutsoorten voor de veldartillerie, voorshands slechts academische waarde
kan worden toegekend, neemt dit niet weg, dat deze studie, welke getuigt
van kennis en inzicht, zeer zeker ter bestudeering moet worden aanbevolen.
Waar een grondige bespreking moeilijk in een tijdschriftoverzicht kan plaats
vinden, zal worden volstaan met een algemeene bespreking.
Schr. begint met er op te wijzen, dat de moeilijkheid, om het groot aantal
batterijen, dat gedurende den afgeloopen oorlog bij iedere gelegenheid werd
ingezet, oordeelkundig op te stellen, een der hoofdoorzaken is geweest van
het voortdurende streven naar grootere dracht, welke op het einde van den
oorlog 10 K. M. bedroeg voor het lichte geschut en thans bij de Fransche
Veldartillerie is opgevoerd tot 14 K. M. Hptm. Gallwitz neemt dan de vrijwel
overal gehuldigde meening, dat deze zeer groote schootsverheden van groote
tactische beteekenis zijn, nader in beschouwing, waarbij hij de aanvalsmethoden
van de inf. gedurende den oorlog vergelijkt met de nieuwste daaromtrent
bestaande denkbeelden. De infanterie heeft de liniaire aanvalsmethode verlaten
en een stelsel aangenomen, waarbij zij zich in breedte en diepte ontwikkeld.
De infanterie is, zooals dat zeer typeerend wordt uitgedrukt, overgegaan van
de tactiek a op de tactiek a2, terwijl de artillerie, die slechts hare schoots
verheden vermeerderde van 10 op 14 K.M., de tactiek 1,4. a heeft aangeno
men. Deze bleef derhalve bij de infanterie achter in een verhouding a2: l,4.a.
Dit thema wordt door schr. verder uitgewerkt, om ten slotte te concludeeren,
dat de artillerie haar achterstand slechts kan inhalen, hetzij door vermeerdering
van het aantal vuurmonden, hetzij door invoering van meer brisante spi ingstoffen
dan wel door kalibervergrooting.
Vermeerdering van het aantal vuurmonden acht schr. uit hoofde van ver
schillende tactische overwegingen ongewenscht. De mogelijkheid van kaliber
vergrooting, met een toename van de schootsverheden wordt dan verder in
beschouwing genomen, waarbij gebruik wordt gemaakt van een formule W
X. B. Z., waarin W de tactische waarde van een vuurmond, X dracht, B
