Deze bestond uit: le een wegparcours van 7 KM, af te leg gen in 29' 10"; 2e een steeple lang 4 KM, met 16 hin dernissen, af te leggen met een tempo van 600 M per minuut, dus in 6'40"; 3e een wegparcours van 15 KM, at te leggen in 1 u. 2'30" 4e een cross-country van 1 KM. af te leg- leggen met een snelheid van 450 M. minuut, dus in 17'46"; 5e aansluitend aan de cross-country moest over vlak terrein nog 2 KM in galop afgelegd worden met een tempo van 333 M. per minuut dus in 6 minuten. Beschouwen wij de onderdeelen afzonderlijk dan krijgen we ad. le de snelheid van het wegparcours is 14 2/5 KM per uur, dus voor normale vlakke wegen moet reeds een groot gedeelte in galop worden afgelegd. Hier had men het le wegparcours door de bergen geleid, langs een voortdurend stijgenden weg, met tweemaal een zeer steilen afgang over een groote hoogte en langs een smal paardenpaadje langs een bergrand. Het gevolg was dat men deze dalingen slechts in stap kon doen, zoodat men het overige gedeelte, dat bergop ging, geheel moest galoppeeren. ad. 2e De steeple voldeed in geen enkel opzicht aan de minste eischen, welke men aan een steepleparcours mag stellen. Er waren 16 hindernissen bestaande uit 10 heggen hoog 1,40 1,48 M (vast gedeelte 1,25 M) en breed 1 M; 3 z.g. Liverpools be staande uit een sloot, waarachter een soortgelijke heg als hiervoor genoemd; de hoogte van deze hindernis was 1,50 M bij een diepte van 3 M. Het was een dusdanig zware sprong, dat ik zelf niet geloofde hem heelhuids te kunnen nemen, verder 2 droge slooten van 4 M en een natte sloot van 4,50 M, met vóór de slooten een schuine heg van 60 cM. De hindernissen hadden een breedte in front van slechts 4'/2 M en waren van ijle vleugels voorzien. De baan liep in een kronkellijn met vele bochten over de bovenomschreven terreinen van de Riviera Club en was alleen aangegeven door hier en daar een roode en witte vlag. Het was een groote kunst om den weg niet kwijt te raken en toch het tempo te halen. ad. 3e Het 2e wegparcours moest wederom met een snelheid van 14 2/5 KM per uur gereden worden. In Holland had men dit wegparcours geleid over zachte zandwegen en had men de wegkruisingen nog met zand bestrooid. Hier ging het wegparcours vrijwel geheel over asphalt- en betonwegen zonder bermen, terwijl hier en daar een hoek over 1094

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1932 | | pagina 102