den eenvoudigen ruiter steeds moeilijk en voor het paard onlo
gisch zijn. Hier toch heeft elke wending een voor ieder paard
en ruiter onmiddellijk merkbaar doel.
Deze oefeningen worden geleidelijk aan verzwaard gedurende
de geheele africhting en leveren ten slotte een paard af dat onder
alle omstandigheden zichzelf draagt, dat aan den teugel, voor de
beenen en wendbaar is.
Bij het rijden wordt steeds getracht het paard den voorgeschreven
weg nauwkeurig te doen doorloopen. Daarvoor is noodig een
impulsief gaan, dus een goed opschieten voor de beenen, waar
aan dan ook bijzondere aandacht wordt besteed. Een paard, dat
met impuls loopt, loopt zijn neus achterna. In de wending door
het aanhouden van den binnenteugel en overeenkomstig nageven
van den buitenteugel, corrigeert men het wegloopen op den buiten
schouder, door met het binnenbeen de achterhand achter de voor
hand te plaatsen en door vermeerderden druk van beide beenen
het paard te dwingen wederom zijn neus achterna te loopen.
Hieruit volgt dat ook beoefend wordt het wijken voor een been.
Het leeren gehoorzamen aan de eenzijdige kuitdruk geschiedt op
geheel dezelfde wijze als bij U. Ook een Italiaansch gereden
paard moet kunnen overschenkelen, voor zoover een soldaten-
paard in het gelid staande dat moet kunnen. Doch het is volko
men overbodig, en voor den eenvoudigen ruiter zelfs schadelijk,
om zich te verdiepen in de teugelwerkingen.
S.— Indien Uw paard al die dingen niet kent hoe kunt gij
dan in den gewenschten galop aanspringen
P.— De Italiaansche school kent niet het „aanspringen" in
galop doch laat de paarden in galop vallen door uitstrekken van
het tempo.
S.— Het gevolg zal dan zijn dat Uw paarden steeds de voor hen
gemakkelijkste galop aannemen, dus op den duur scheef gaan
loopen.
P.Dit is niet juist. De eerste galop wordt zoowel bij recru-
ten als bij de jonge paarden ontwikkeld op dezelfde natuurlijke
wijze als bij U door licht rijden en uitstrekken van het tempo.
Dit geschiedt uit den aard der zaak op beide handen. Naarmate
de paarden vorderen in de africhting zal voor het „vallen" in
den juisten galop van de volte worden overgegaan op de rechte
lijn dan wordt ook beoefend het aangaloppeeren uit den stap
door den draf heen, terwijl de verdere africhting maakt dat een
paard rustig uit den stap na een enkelen drafpas in den goeden
galop valt. Is dit niet veel eenvoudiger dan dat een ruiter zich
veel moeite gevend, met behulp van veel overdreven teugel- en
beenhulpen in een bepaalden galop tracht aan te springen Het
resultaat is gelijk en mijn methode is voor paard en ruiter aan
genamer.
S.Hoe lang duurt de africhting van het Italiaansch gereden
paard Indien het paard zoo weinig te leeren heeft kan de af-
72
