onder het geluid van ontploffende granaten rondom hem, eerst
recht de uiterst moorddadige invloed daarvan op zijn verwondingen.
Gedurende den tijd van het vervoer is hij wel genoodzaakt,
zijn meest natuurlijke behoeften op te schorten, hetgeen hem niet
altijd gelukt en waarin de reden ligt van het feit, dat de zieken
auto-colonnes dikwijls een luguber spoor, bestaande uit een
mengsel van bloed en urine, achter zich laat.
Men voelt zich tot in de diepste roerselen van zijn ziel ge
schokt door de hartverscheurende kreten, die men uit sommige
vehikels hoort opstijgen.
Het concert van vloeken en verwenschingen, die gewoonlijk
gedurende den rit chauffeur en begeleider naar het hoofd worden
geslingerd, moet men echter slechts beschouwen als een vergeef
lijke reactie der ongelukkigen op de verergering van hun pijnen
als gevolg van het transport.
Is de gewonde eenmaal in een spoorwegwagon geladen, dan
ondergaat hij, vooral in het begin het sterkst, de ongemakken
van het verblijf in de tot gewondenvervoer geïmproviseerde trei
nen, die hem met het uniforme sukkelgangetje van 30 km. per
uur, in een voor hem schijnbaar eindelooze reis naar het achter
land wegvoeren.
Ligt de patiënt tenslotte eenmaal in een hospitaalbed, dan meent
hij erop te mogen rekenen, dat dan het grootste leed is geleden.
Toch bestaat ook dan, bij verpleging in een evacuatiehospitaal,
voor hem nog steeds de kans om wederom te worden wegge
zonden, daar immers steeds plaats gemaakt moet worden voor
van het veldleger nieuw aangevoerde gewonden.
Ondanks al deze penitenties, schrijft Mercier, ging de doorsnee
Fransche soldaat na zijn herstel weer blijmoedig terug naar de
vuurlinie, bereid om aldaar opnieuw zijn offer voor het vaderland
te brengen.
„II a perdu parfois sa faculté d'enthousiasme, mais, fait essen-
tiel, il n'a jamais perdu sa volonté de servir".
De geneeskundige ervaring uit den wereldoorlog heeft geleerd,
dat er met alle kracht naar moet worden gestreefd de gewonden
binnen een bepaalde tijdsruimte te brengen in een geneeskundige
formatie, hetzij Vd. H. of Ev. H., waar de definitieve chi
rurgische desinfectie (excisie) der gewonden kan worden toegepast.
Na zulk een ingreep zal de patiënt echter veelal een 10 a 12
dagen onvervoerbaar zijn.
De Hd. V. P. zal voor deze definitieve behandeling niet de
meest geschikte plaats zijn, daar deze formatie steeds mobiel
moet blijven. Veeleer komen hiervoor in aanmerking het op de
grens van operatiegebied en achterland gelegen Vd. Hosp. of een
zoo dicht mogelijk daarbij in het achterland gelegen evacuatie
hospitaal.
464
