dat de geneeskundige autocolonnes tijdig in de gelegenheid waren
naar de wagenplaatsen op te rukken
dat bij het geneeskundig personeel zelve geen noemenswaardige
verliezen werden geleden
dat ook het geneeskundig materieel voltallig aanwezig was en
niet door vijandelijk vuur a. a. onklaar raakte; dat de afstanden
van gevechtsveld tot Hp. V. P., wagenplaatsen, Hd. V. P. en Ev.
Sp. St. niet abnormaal groot waren
terwijl last not least werd verondersteld dat de verbindingsdienst
goed functionneerde, zoodat het geneeskundig personeel en mate
rieel door de daarvoor verantwoordelijke gezaghebbenden tijdig
en in voldoende aantal naar de juiste plaatsen kon worden gediri
geerd, waardoor dus een maximum aan efficiency kon worden
bereikt.
Het behoeft geen nadere toelichting, dat wanneer één of meer
van deze bovengenoemde omstandigheden in ongunstigen zin gaan
werken, de goede voortgang van het medisch werk te velde ern
stig kan worden vertraagd.
De practijk der militair-geneeskundige oefeningen is natuurlijk
van groot belang om de officieren van gezondheid eenigszins
vertrouwd te maken met de taak, die hun in tijd van oorlog te
wachten staat.
Doch ook het theoretische fundament, waarop deze practijk
moet zijn gebaseerd, is van even eminente beteekenis.
Ter illustratie van dit laatste worde besloten met een aanhaling
uit het standaardwerk van onze Fransche collega'sSpire en
Lombardy
„Pour accomplir sa tache, le service de santé doit travailler,
prévoir, abandonner les errements anciens et suivre avec une at
tention soutenue les progrès scientifiques.
La guerre ne doit pas être une école d'improvisation, mais
une école d'application".
466
