587
Oefeningen.
Luchtmacht Febr. 1933. Mogelijkheden van aanval en verdediging in den
luchtoorlog IV.
Majoor Maas waarschuwt tegen de veelal zeer onbetrouwbare en troebele
bronnen van inlichting, waaruit gedurende en ook na afloop van luchtma-
noeuvres en -oefeningen door een op sensatie beluste dagbladpers en door
zekere organen van het radicale en politieke pacifisme wordt geput, waardoor
een misleidende en sterk overdreven voorstelling van zaken wordt gegeven.
Enkele zeer markante voorbeelden worden genoemd.
Behalve bedoelde tendentieuze berichtgeving in pers en periodiek noemt
Schr. een tweede reeks van feiten en omstandigheden, waarmede rekening
dient te worden gehouden bij de beoordeeling van de ervaringen en resultaten
van luchtmanoeuvres, en bespreekt achtereenvolgens
a. het bijzondere karakter van luchtmanoeuvres als vredesoefening,
b. den scheidsrechterlijken dienst bij luchtmanoeuvres,
c. de doelstelling en nevenoogmerken van luchtmanoeuvres.
ad a. De vredesoefeningen geven evenals de manoeuvres van leger en vloot
slechts een zeer onvolledig beeld van de werkelijkheid. Aanvals- en verdedi
gingsmiddelen kunnen slechts op beperkte schaal in werking worden gebracht
en al zouden deze in vollen omvang worden gebezigd, dan nog zal het succes
zeer problematiek blijven, aangezien door den aanvaller geen enkele vliegtuig
bom wordt afgeworpen, door den verdediger geen enkel schot uit zijn afweer-
wapens wordt gelost en door de jachtvliegtuigen geen enkel luchtgevecht wordt
gevoerd. Bovendien ontbreken de moreele invloeden geheel.
ad b. Scheidsrechterlijke beslissingen kunnen gedurende de manoeuvres
moeilijk tot uitvoering komen en hebben dus geen onmiddellijken en recht-
streekschen invloed op den voortgang der oefeningen, m. a. w. alle ten aanval
ingezette vliegtuigen zullen hun operaties ongestoord en zonder acht te slaan
op den tegenstand van de verdediging voortzetten, ook al heeft de scheids
rechterlijke dienst beslist, dat in werkelijkheid de aanvaller zou zijn terugge
slagen. Hierdoor wordt de taak van den scheidsrechterlijken dienst zeer be
moeilijkt en is een eindconclusie eerst te trekken uit de vermoedelijke resul
taten, welke zijn ontworpen naar aanleiding van alle door aanvaller en verde
diger gegeven bevelen en getroffen maatregelen. Duidelijk is, dat hierdoor de
onvoldoend ingelichte toeschouwer of beoordeelaar een volkomen verwrongen
beeld krijgt van het resultaat der oefeningen en naar buiten de indruk wordt
gewekt van onweerstaanbaarheid van den aanval en machteloosheid van de
verdediging.
ad c. Behalve het zuiver militaire doel, dat met de manoeuvres moet worden
bereikt, zooals toetsing van de doeltreffende werking van de toegepaste
aanvalswijze en van het gekozen verdedigingsstelsel, technische en tactische
oefening van het personeel, enz., kan tevens het oogmerk van de militaire
of politieke leiding zijn om aan de manoeuvres een propagandistische strek
king te geven, door bijvoorbeeld de publieke opinie wakker te schudden,
opdat men zich bewust wordt van de groote bedreiging, die het luchtgevaar
brengt, zoodat daardoor actieve medewerking wordt getoond in den opbouw
van den civielen luchtbeschermingsdienst dan wel door de noodzakelijkheid
aan te toonen, dat de eigen luchtvloot wordt uitgerust met een bepaald aan
vals- of verdedigingswapen, enz.
In verband hiermede haalt Schr. aan, hetgeen de „Deutsche Wehr" in haar
nummer van 23 Oct. 1931 naar aanleiding van bepaalde, in Italië uit de ma
noeuvres afgeleide gevolgtrekkingen, schrijft: „Nicht überall wird man die
italienische Auffassung teilen. Mit einer Friedensübung kann man schlieszlich
alles beweisen, was man beweisen will. Es kommt ganz auf die Anlage der
Uebung an. Die Englander und Franzosen wollten ihre diesjarigen Luftmanöver
für eine Verstarkung der Abwehreinrichtungen verwerten, die Italiener für
eine Verstarkung ihrer Luftrüstung. Der verschiedenartige Zweck erklart auch
die verschiedenartigen Manöver-ergebnisse".
